چکناواریان: سرو ایرانی را بر مزار فردوسی خواهم گذاشت

1397/4/16 ۱۵:۲۰

عصر روز پنجشنبه، خانه اندیشمندان علوم انسانی میزبان بزرگان عرصه فرهنگ و علاقه‌مندان به صاحبان سرو ایرانی بود. در آغاز بعد از خواندن سرود ملی، نوای موسیقی اصیل ایرانی در سالن طنین انداز شد و پس از آن مجری برنامه به معرفی جایزه سرو ایرانی به عنوان نخستین تندیس مستقل ایرانی در زمینه میراث فرهنگی با تعریف یونسکو پرداخت و مروری بر سروهای دو دوره قبلی داشت.

عصر روز پنجشنبه، خانه اندیشمندان علوم انسانی میزبان بزرگان عرصه فرهنگ و علاقه‌مندان به صاحبان سرو ایرانی بود.

در آغاز بعد از خواندن سرود ملی، نوای موسیقی اصیل ایرانی در سالن طنین انداز شد و پس از آن مجری برنامه به معرفی جایزه سرو ایرانی به عنوان نخستین تندیس مستقل ایرانی در زمینه میراث فرهنگی با تعریف یونسکو پرداخت و مروری بر سروهای دو دوره قبلی داشت.

بهرام روشن ضمیر دبیر سومین جایزه سرو ایرانی نیز بیانیه این دوره از این آیین را قرائت کرد که در آن دلایل انتخاب سجاد آیدنلو و لوریس چکناواریان از سوی داوران این دوره برای دریافت سرو اعلام شد.

برنامه با نقالی فهیمه باروتچی که بخشی از داستان خرد و بی خردی کیکاووس شاه را بیان می کرد ادامه یافت.

ابوالفضل خطیبی از نزدیکان آیدنلو پیش از اهدای تندیس پشت تریبون قرار گرفت و با بیان اینکه سرو از درختان مقدس است، تصریح کرد: ملیت و مذهب در کنار یکدیگر معنا ندارند. مذهب و وطن هر کدام جداگانه از جایگاه بلندی برخوردارند اما مذهب و قومیت زیر مجموعه ملیت قرار می گیرند همانطور که چکناواریان یک ایرانی است و در جهان به عنوان یک ایرانی شناخته می شود فارغ از مذهب و آیین خود.

وی در ادامه در مورد آیدنلو گفت: ایشان بارها شاهنامه را به طور کامل خوانده و از سال‌های نوجوانی و جوانی با اثر بزرگ فردوسی عجین شده است.

سجاد آیدنلو جوان ترین شاهنامه‌شناس ایرانی به عنوان چهره برتر سال 96 در گروه سنی 40 سال سرو ایرانی خود را در میان تشویق حضار دریافت کرد و پس از خواندن ابیاتی از شاهنامه فردوسی گفت: فردوسی از معدود هنرمندان توانمندی است که در میان دو مواجهه متضاد قرار گرفته است عده ای به وی مهر می ورزند و عده ای دیگر به نقد و نکوهش او پرداخته اند.

وی افزود در هر دو نظر نباید این اصل اساسی را فراموش کنیم که فردوسی انسان است و شاهنامه اثری انسانی اما او نابغه است و اثرش شاهکار.

وی خاطرنشان کرد: در دو حالت نقد و مهرورزی درباره فردوسی باید عقلانیت را داشته باشیم که جز این نتیجه درستی به دست نخواهیم آورد و باعث ترویج سخنان غیر علمی و نادرست خواهیم شد.

پس از سخنرانی آیدنلو، دو دختر 13 ساله برای خنیاگری سه قطعه موسیقایی به صحنه آمدند.

** سرو ایرانی بر سنگ مزار فردوسی

چکناواریان نیز پس از دریافت تندیس سرو ایرانی سخنان خود را چنین آغاز کرد: آهنگ سازی همانند نویسندگی از تنهایی سرچشمه می گیرد و چکناواریان معنای تارک دنیا را در خود دارد.

وی با بیان خاطرات تلخ زندگی خود و مادرش و فرار از ارمنستان برای بقا، خاطرنشان کرد: ایران نام سرزمینی است متشکل از ملل و فرهنگ های مختلف که صمیمانه در کنار یکدیگر زندگی می کنند.

وی افزود: من با نام اقلیت بزرگ شدم و در جامعه پذیرفته نمی‌شدم اما افتخار می‌کنم که ایرانی و بروجردی هستم.

وی با بیان خاطراتش از مهاجرت به ایران تاکید کرد: زمان کودکی در ایام محرم صدای دسته‌هایی که از کوچه ما گذر می کردند را می شنیدم و عاشق ریتم این گروه‌ها شدم.

وی افزود: پس از آن با حضور در زورخانه با فردوسی آشنا شدم و با خواندن کتاب شاهنامه به زبان ارمنی علاقه خاصی به این شاعر بزرگ پیدا کردم که شعرهایش با زبان ارمنی موسیقی و نوای دل انگیزی پیدا می‌کرد.

چکناواریان با اشاره به داستان آهنگسازی اپرا رستم و سهراب خود گفت: زمانی که نگارش این موسیقی پایان یافت انقلاب اسلامی به تازگی در ایران رخ داده بود و اثر رستم و سهراب به مدت 15 سال در کشوی میز من ماند.

وی افزود: زمانی که پس از تلاش بسیار توانستم این اپرا را در تالار وحدت اجرا کنم هرگز فکر نمی‌کردم که سالن از جمعیت پر شود و بیش از 2 ساعت علاقه‌مندان در سکوت کامل به آن گوش دهند. آن شب صدای تشویق‌هایی که هرگز تصور نمی کردم هدیه تولد من شد.

چکناواریان با در دست گرفتن سرو خود اعلام کرد: من هرگز از خواندن شعر فردوسی خسته نشدم و قصد دارم این تندیس را به مشهد برده و آن را بر سنگ آرامگاه فردوسی بگذارم.

منبع: ایرنا