نجفقلی حبیبی: كتابسازي بدترين شكل خيانت به فرهنگ است

1396/8/14 ۰۹:۲۹

نجفقلی حبیبی، نویسنده و پژوهشگر حوزه کلام و فلسفه اسلامی، با حضور در غرفه ایبنا در نمایشگاه مطبوعات از رواج كتابسازی انتقاد كرد.

 
 

 
 نجفقلی حبیبی،‌ پژوهشگر فلسفه اسلامی،‌همزمان با روز پایانی بیست و سومین دوره نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها درباره ضرورت برگزاری هفته کتاب،‌‌اهمیت برپایی نمایشگاه‌هایی همچون کتاب و مطبوعات و لزوم برخورد با پدیده‌ کتابسازی در کشور‌ به گفت‌وگو پرداخت.
 
این عضو هیأت امنای سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران درباره ضرورت برگزاري هفته كتاب به خبرنگار ايبنا گفت‌‌‌‌: کتاب، جزئی از زندگی مردم است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي با برگزاری هفته کتاب به مردم یادآوری می‌کند که کتاب چه جایگاهی در زندگی آن‌ها دارد. به اعتقاد من این حرکت بسیار خوبی است که باید سالی چند بار تکرار شود که گرفتاری‌های زندگی مانع نشود، مردم کتاب نخرند و نخوانند و کتاب همچنان در حافظه مردم باقی زنده بماند.
 
مصحح اثر برگزیده کتاب سال با عنوان «رسائل الشجره الالهیه فی علوم الحقائق الربانیه: فی العلوم الالهیه و الاسرار الربانیه» افزود: کتاب، سرمایه معنوی است که قرن‌ها مهمان انسان است و ملت‌ها و جوامع را پایدار نگه داشته و این خیلی مهم است. برگزاری برنامه‌هایی مانند هفته کتاب به ارتقای فرهنگ ملی کمک می‌کند. در راستای ترویج فرهنگ کتابخوانی در کنار برگزاری برنامه‌هایی همچون هفته کتاب، نویسندگان و اهالی قلم هم باید آثار بهتری را متناسب با نیازهای روز و تحولات جامعه تولید کنند.
 
حبیبی گفت: خداوند به شما دست‌اندرکاران حوزه کتاب به طور حتم اجر خواهد داد که عمرتان را پای کتاب که محصول فکر انسان‌های بزرگ است، می‌گذارید.
 
 

برخی به‌جای کتاب‌نویسی، کتا‌بسازی می‌کنند
عضو شورای بازنگری قانون اساسی، با اشاره به وضعیت کیفی و کمی کتاب‌هایی که وارد بازار نشر می‌شوند، گفت: کیفیت آثاری که در طول سال در کشور منتشر می‌شوند،متناسب با کمیت آثار نیست. این‌طور به‌نظر می‌رسد که کمیت بر کیفیت سیطره دارد. برخی به‌جای کتاب‌نویسی، کتابسازی می‌کنند که باید جلوی آن گرفته شود.
 
مصحح «شرح توحید الصدوق» درباره پدیده کتابسازی و راهکارهای جلوگیری و یا کاهش آن توضیح داد: یک بخش از بحث درباره این موضوع، مربوط به مقررات اجتماعی و قوانین داخلی دانشگاه‌ها و محیط‌های فرهنگی است. فردی با پژوهش و زحمت و علم و تخصص خود کتابی را می‌نویسد که دارای ارزش است، ولی افرادی که این توانایی را ندارند به سمت کتابسازی می‌روند که باید راه آن مسدود شود، چراکه کتابسازی نوعی تقلب،‌ جعل و بی‌اخلاقی بوده و بسیار خطرناک است.
 
حبیبی به ايبنا گفت: متاسفانه امروز بداخلاقی در شئون مختلف زندگی جای خود را باز کرده است. اهالی فرهنگ و دانش و محیط‌های علمی مانند دانشگاه‌ها و همچنین قانونگذاران همه باید تلاش کنند با این پدیده مبارزه کنند، چون اگر کتابسازی به یک سرمایه اجتماعی تبدیل و دارای ارزش شود، افراد فرصت‌طلب به فکر سوءاستفاده از این موقعیت می‌افتند. کار دیگران را به خود نسبت دادن، کاری ضداخلاقی است، چراکه شخصی با زحمت کتابی را نوشته و یا حرفی زده و فردی دیگر آن‌را بدون اجازه لابه‌لای مطالب خود کپی و منتشر می‌کند. این، کلاهبرداری آشکار و بدترین شکل خیانت به فرهنگ جامعه است.
 
عضو هیأت امنای سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ادامه داد: خود مردم هم می‌توانند با نخریدن و نخواندن چنین آثاری با این پدیده مبارزه کنند. این‌گونه افراد نباید در جامعه از این راه برای خود اعتبار و آبرو بخرند و مثلا بگویند 100 کتاب نوشته‌ایم. سوال این است که این کتاب‌ها چگونه نوشته شده است؛ مشخصا با جعل و کپی.
 
 

مردم ما ذاتا فرهنگ و کتاب را دوست دارند
مولف «مجموعه مقالات همایش مشارکت سیاسی زنان در کشورهای اسلامی» در ادامه با اشاره به کارکرد نمایشگاه‌هایی مثل مطبوعات و کتاب، بیان کرد: استقبال از این‌گونه نمایشگاه‌ها، نشان می‌دهد که مردم ما به طور ذاتي فرهنگ و کتاب را دوست را دارند. این حضور گسترده مردم از سراسر کشور و دیگر کشورها بسیار ارزشمند است.
 
حبیبی ادامه داد: مسئولان اجرایی باید تلاش کنند این نمایشگاه‌ها را بهتر برگزار کنند. نظارت صورت گیرد که آثار باکیفیت‌تری ارائه شده و حداقل در این مکان‌ها جلوی عرضه آثار مبتذل گرفته شود. نکته مهم دیگر، کم کردن هزینه‌ها برای اهالی کتاب و نشر است. نباید برای برپایی غرفه به ناشران فشاری وارد شود. می‌توان مکان‌های ثابتی در چند نقطه تهران برای این‌کار درنظر گرفت و نمایشگاه‌های مقطعی در آن‌ها برگزار کرد.
 
مصحح کتاب «مفاتیح الغیب» افزود: حداقل حسن برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی این است که اهالی فرهنگ و دانش می‌توانند یکدیگر را ملاقات و در زمینه مسائل مختلف گفت‌وگو و تبادل‌نظر کرده و رسانه‌ها جدیدترین فعالیت‌های خود را ارائه دهند. جوان‌ها از این نمایشگاه‌ها درس‌هایی برای زندگی اجتماعی می‌گیرند. در شرایطی که جامعه ما به وحدت معنوی نیاز دارد، این نمایشگاه‌ها دل‌ها را به‌هم نزدیک کرده و جلوی دشمنی‌‌ها و کینه‌ها تا حدی زیادی گرفته می‌شود.
 
عضو هیأت امنای سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران در انتها گفت: دولت می‌تواند یک‌بار هزینه کند تا زمینه برگزاری نمایشگاه‌های فرهنگی در مقاطع مختلف سال و مناطق مختلف شهر تهران فراهم شود. شهرستان‌ها را نیز نباید فراموش کرد، چراکه شهرستان‌ها و به‌ویژه شهرستان‌های کوچک در این زمینه محروم هستند. دولت اگر حمایت کند، مردم با همت خودشان این‌کار را در گوشه و کنار ایران انجام می‌دهند تا این نمایشگاه‌ها به فرهنگ و محل فکر و اندیشه تبدیل شود و عاملی برای وحدت و همگرایی ملی باشد.

منبع: ایبنا