1395/9/2 ۰۹:۰۲
در این مقاله دو نمونه از ساخت های نحوی زند اوستا بررسی شده است. نخست ساخت نحوی ایکه صفت مفعولی آینده مختوم به -iia- از اوستا به آن ترجمه شده و ظاهراً در آثار فارسی میانۀ زردشتی باقی نمانده و دربردارندۀ همان مفهوم صفت مفعولی آینده در اوستا است؛ سپس ساخت نحوی ای بررسی می گردد که افعال ساخته شده بر مادۀ تشدیدی بدان ترجمه می شوند و به آثار فارسی میانۀ زردشتی راه یافته است. مفهوم این ساخت نحوی مطابق با مفهوم مفعول مطلق تأکیدی در زبان عربی است
چکیده: در این مقاله دو نمونه از ساخت های نحوی زند اوستا بررسی شده است. نخست ساخت نحوی ایکه صفت مفعولی آینده مختوم به -iia- از اوستا به آن ترجمه شده و ظاهراً در آثار فارسی میانۀ زردشتی باقی نمانده و دربردارندۀ همان مفهوم صفت مفعولی آینده در اوستا است؛ سپس ساخت نحوی ای بررسی می گردد که افعال ساخته شده بر مادۀ تشدیدی بدان ترجمه می شوند و به آثار فارسی میانۀ زردشتی راه یافته است. مفهوم این ساخت نحوی مطابق با مفهوم مفعول مطلق تأکیدی در زبان عربی است.
مقدمه: زند ترجمه و تفسیر های اوستا به پهلوی است که در زمانی، با کهنه شدن زبان غامض اوستایی، توسط روحانیان زردشتی به پهلوی فراهم آمده است. این متون نزد زردشتیان، همپای اوستا،مقدس و معتبر بوده است. زند اوستا، نزد محققان اوستا شناس نیز، برای فهم و ترجمه اوستا، از اعتبار و اهمیت ویژه ای برخوردر بود و تا اواخر قرن نوزدهم، محققان در برداشت و ترجمه خود از اوستا تا حدود بسیاری بر زند تکیه می کردند.
ویژه نامه نامه فرهنگستان (زبان ها و گویش های ایرانی) دوره جدید خرداد 1392 شماره
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید