مقاله

قحطی بزرگ سال‌های 1296 تا 1298 ه.ش بزرگ‌ترین قحطی و نسل‌کشی‌های تاریخ ایران است که از حمله مغول در قرن سیزدهم میلادی نیز فراتر رفت. «محمدقلی مجد»، محقق ایرانی در کتاب قحطی بزرگ دولت بریتانیا را به‌عنوان عامل و مسبب اصلی این ماجرا معرفی می‌کند: «قحطی در زمانی رخ داد که ایران در زیر سلطه ارتش اشغالگر بریتانیا بود.

بروز بیماری‌های پیش‌بینی و پیشگیری نشده واگیردار در خاطره تاریخ اجتماعی ایران تداعی‌کننده شرایطی هستند که بر اساس گزارش های منابع و تحقیقات در اثر شیوع بیماری‌های واگیردار وبا، طاعون و سل به وجود می‌آمد

شیخ اسماعیل امیرمعزی معروف به «شیخ‌المشایخ» از دانشمندان و هنرمندان کمتر شناخته‌شدة دوره قاجار است. وی در روز پنجشنبه ۲۳ بهمن ۱۲۴۱ر۲۳ شعبان ۱۲۷۹ در دزفول، در خانواده‌ای دانش‌پرور به دنیا آمد. خانواده‌اش که نسبشان به امیر معزالدین دزفولی می‌رسد، همگی اهل فضل و علم بوده و به جهت همین انتساب، نام خانوادگی امیرمعزی را برگزیده‌اند.

پرفسور ساموئل هازو، شاعر، نویسنده، منتقد و نمایشنامه‌نویس است و استاد ممتاز دانشگاه Duquesne در ایالت پنسیلوانیای آمریکا. ریاست انجمن بین‌المللی شعر را نیز به‌عهده دارد. در سال ۱۹۹۳ به‌عنوان نخستین شاعر رسمی ایالت پنسیلوانیا انتخاب شد و هنوز هم به این لقب مفتخر است.

وقتی بنا باشد تا سیر پیشرفت یا انحطاط در یک تمدن مثلا هزار ساله بررسی شود، باید دید، در یک موضوع و زمینه مشخص از تمامی این دوره چه چیزی باقی مانده و مقایسه اینها با یکدیگر چه تصوری از پیشرفت یا پسرفت به ما می دهد.

در كتابسازی سنتی، سرلوح عبارت است از نام و عنوانی كه بر بالای نامه [یا صفحه اول كتاب] نویسند، اما در اصطلاح كتاب‌آرایی به نقش و نگاره‌ای مُذهب یا مُرصع اطلاق می‌شود كه بر بالای نخستین صفحه زوج كتاب (صفحه دوم نسخه‌های خطی، یا پشتِ برگِ نخستِ آنها) ترسیم می‌شده است.

یکی از معجزات علمی و عملی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم که به تصریح قرآن کریم در سایۀ عبودیت آن حضرت رخ داده، «معراج» است که در اولین آیه سورة اسرا و آیات هشتم تا هجدهم سورة نجم می توان اشاراتی را دربارة آن مشاهده کرد.

به پیشنهاد دوستی اوائل این مقاله را امشب خواندم. نویسنده می نویسد که از عصر بغداد سلجوقی تا دوره صفوی بر اساس شمارگان و تاریخ نسخه های خطی که در فهرست ها از آثار ابن بابویه صدوق بررسی کرده می توان نتیجه گفت که در این فاصله زمانی آثار شیخ صدوق به شکل محدودی در دسترس علمای شیعه و یا مورد توجه و علاقه آنها بوده.

در این نوشتار به پیشینۀ فرهنگ نویسی و آثاری اشارت رفته است که با روش الفبایی پیرامون مسایل فرهنگی، علوم و فنون، شرح حال و آثار بزرگان و نام آوران نوشته شده و به نام فرهنگ یا دائرةالمعارف به مفهوم اصطلاحی آن نامیده شده و نام فرهنگ های معتبر و ویژگی های آن ها از قرن پنجم هجری قمری تا روزگار معاصر، به ویژه تأثیر فرهنگ های معاصر در اربیات و علوم نیز آورده شده است.

سادات به عنوان گروهی با منزلت اجتماعی انتسابی، بنابر اتخاذ رویکردهای مذهبی شیعی از سوی حاکمان صفوی که خود نیز داعیه سیادت داشتند، در ابعاد مختلف سیاسی، اداری، اقتصادی و اجتماعی عصر صفوی، حامل نقش و جایگاه تاثیرگذاری بودند .