مقاله

در آموزه‌های دینی فراتر از آنچه فرد باایمان به آن عقیده دارد و پایه ایمان را تشکیل می‌دهد، با دستورالعمل‌هایی برای شکل‌دهی به زندگی روبه‌روییم که از ناحیه وحی الهی آمده‌اند و در اصطلاح شرایع یا احکام خوانده می‌شوند.

واژه زندیق که در ایران پیش از اسلام در مورد پیروان مانی و کیش مزدک به کار برده می شود، بعد از ورود اسلام دایره معنایی ان بسیار وسیع شد و علاوه بر گروه های یاد شده، به هرگونه بدعت گزار و ملحد و کافر نیز زندیق می گفتند.

یاسای چنگیزی برآیند تحولات ساختاری جامعه ایلی مغول بود و تحت تأثیر واقع‌نگری و مدارای عقیدتی مغولان پویایی خاصی داشت. همین طور از جامعیت خاصی برخورار بود و صرف نظر از مسائل سیاسی – نظامی به امور اقتصادی و اجتماعی نیز توجه ویژه ای داشت.

شهر تاریخی مرو یکی از چهار رکن اصلی خراسان بزرگ و بخشی از قلمرو ایران پیش از اسلام محسوب می شد. این شهر در دوره های مختلف پس از اسلام فراز و فرودهای زیادی را به خود دید.

از زمان بنای مقابر ائمه شیعه (ع) ، دوستداران و شیعیان هدایای بسیار ارزشمندی را به اشکال و عناوین مختلف در قالب موقوفات و اهداء به این اماکن مقدس واگذار می کردند .در این روند سهم سلسه های ایرانی و مردمان آن در اعتلا و غنا بخشیدن به این خزائن بیش از سایر شیعیان سرزمین های اسلامی است.

چند ماهی پس از درگذشت استاد ایرج افشار کتاب «کاغذ در زندگی و فرهنگ ایرانی» در باب گونه های کاغذ، انواع کاغذهای ایرانی و تاریخ آنها منتشر شد. این کتاب تجارب استاد در «طول پنجاه و چند سالی که با نسخه های خطی ور رفته» بود، به شمار می آمد

این مطلب بخشی از یادداشت کیوان کیانیان - نوازنده تنبور و آهنگساز - است که در واکنش به کاربرد اشتباه برخی اصطلاحات در حوزه موسیقی نواحی نوشته و آن را برای انتشار در اختیار ایسنا قرار داده است.

در این مقاله برخی از روایاتی که در شأن حضرت علی علیه السلام در صحاح سته آمده مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد و روایتی که از طرف ابن جوزی مورد شبهه و نقد قرار گرفته است با استفاده از منابع اهل سنت مورد تأمل واقع می شود.

قلم را در سوگ بزرگ‌مردی می‌گریانم که دیگر در میان ما نیست. دانشمند بی‌همتایی که اگر ظهور نمی‌کرد، امروز شناخت ما از زبان‌ها و فرهنگ‌های نیمۀ شرقی جهان ایرانی در قرون کهن بسیار اندک می‌بود.

به گواهی تاریخ، تلاش فراوان دشمنان علی(ع)، اصحاب جمل، خوارج و از همه جدی‌تر دستگاه اموی بخصوص شخص معاویه بن ابی‌سفیان و پیگیری‌های سیاسی او به همراه هزینه نمودن بی‌حد و حصر زر و زور وی برای سیاه‌نمایی چهره آن حضرت، بر روی تاریخ چندان اثری نداشته و قضاوت تاریخ را به بیراهه نکشیده است.