علوم

آغاز افتاده، سپس 3 برگ نونویس بجای افتادگی گذاشته‌اند. سپس سربند «مقالت هفتم» در علت هر عضو از سر تا قدم دارد.

از مهدی (محمد المهدی) بن علی بن ابراهیم صبیری مقری یمنی (د 815ق/1412م). در 5 «باب»:

از جلال‌الدین محمد بن عبدالله یزدی، معروف به جلال منجم، ستاره‌شناس دربار شاه عباس یکم (995-1037ق).

از ناشناسی، گویا خواجه نصیرالدین طوسی (د 672ق). در بیان کیفیت نسبتها که محتمل است در میان دوایر عظام مشهوره.

از سیدمحمدمؤمن بن محمدزمان تنكابنی دیلمی.

از محمدسلیم بن محمدصفی جوانشیر قراباغی حاجیلو، ادیب الحكماء، در 47 شاهی ناصرالدین شاه (1264-1313ق)...

از منصور بن احمد شیرازی.

از خواجه نصیرالدین طوسی.

از «بزرگترین وزیر اسکندر قانیوس و از کتاب‌های فرزانگان، ارسطاطالیس و دیگران» و تجربه‌های خود این کتاب را ساخت ]دیباچه[ در دیباچۀ 91 سطری آن از قانیوس حکیم، وزیر اسکندر که پیشگام این دانش بود و بایستی این کتاب را از او دانست و از کتاب‌های دیگر و نیز کتابی که در خزانۀ امیر ابوالحسن (بی‌نشانۀ دیگر) بوده و بهره برده است یاد می‌کند.

از نادر میرزا قاجار، پور بدیع‌الزمان ]دیباچه[ که به تازی و پارسی چامه و چکامه‌ها نبشته بود ]دیباچه[. در دیباچه می‌افزاید.

از ناشناسی از سدۀ 11ق به آن سو، که نسخه از آن روزگار است.