علوم

از محمدسلیم بن محمدصفی جوانشیر قراباغی حاجیلو، ادیب الحكماء، در 47 شاهی ناصرالدین شاه (1264-1313ق)...

ناشناخته، در 23 «باب». به آنچنانکه در دیباچه می‌گوید، که در متن به گونۀ دیگری پیش می‌رود و چون سربندها برای سرخی‌نویسی سفید مانده و برخی از «باب‌ها» باید در چند «فصل» باشد، ولی شمار باب‌ها در کناره به گونۀ مستمر پیش رفته قابل اعتماد نیست. به هر روی «باب یکم» آن با افسانه‌ای از ابراهیم و اسماعیل(ع) آغاز می‌شود.

ناشناسی که در دیباچه از خود به «لاشئ حقیر» یاد می‌کند، که این «مختصر» را در ادویۀ مرکبه از کتاب‌های نامداری مانند: «قانون»، «حاوی»، «کامل»، «منصوری»، «ذخیره» و «کفایة» و مانند آنها گزیده و از نسخه‌های «الامام القائم قوام‌الدین قدوة الفضلاء» ]نام سفید گذارده[» و «شرف‌الزمان الماوشانی ]؟[» بر آن افزوده و این را در 49 «باب» ساخته است.

از شفایی اصفهانی، مظفر بن محمد حسینی (د 963ق/ 1556م)، از پزشكان روزگار شاه عباس یكم (995-1037ق).

ناشناخته. قطعه‌هایی است در قالب مثنوی، در پیرامون 125 بیت.

از ناشناسی که شاید نامش در بخش آغازین دیباچه بوده که افتاده است.

از ناشناسی که نام خود را در دیباچه نیاورده و می‌گوید خلاصۀ این علم در نوزده فصل، مذکور خواهد شد.