علوم

از ناشناس.
دفتر دخل و خرج حاجی میرزا علی‌اکبر است به تاریخ 1306ق.

ناشناخته، که بایستی در 2 «مقالت» و هریک در چند «باب» و «خاتمه» باشند. نسخه افتادگی‌هایی دارد، از آن میان «سربند» مقالت یکم که بایستی در کانی‌ها باشد.

از مهدی (محمد المهدی) بن علی بن ابراهیم صبیری مقری یمنی (د 815ق/1412م). در 5 «باب»:

ناشناخته، در 23 «باب». به آنچنانکه در دیباچه می‌گوید، که در متن به گونۀ دیگری پیش می‌رود و چون سربندها برای سرخی‌نویسی سفید مانده و برخی از «باب‌ها» باید در چند «فصل» باشد، ولی شمار باب‌ها در کناره به گونۀ مستمر پیش رفته قابل اعتماد نیست. به هر روی «باب یکم» آن با افسانه‌ای از ابراهیم و اسماعیل(ع) آغاز می‌شود.

از ناشناسی، گویا خواجه نصیرالدین طوسی (د 672ق). در بیان کیفیت نسبتها که محتمل است در میان دوایر عظام مشهوره.

ناشناسی که در دیباچه از خود به «لاشئ حقیر» یاد می‌کند، که این «مختصر» را در ادویۀ مرکبه از کتاب‌های نامداری مانند: «قانون»، «حاوی»، «کامل»، «منصوری»، «ذخیره» و «کفایة» و مانند آنها گزیده و از نسخه‌های «الامام القائم قوام‌الدین قدوة الفضلاء» ]نام سفید گذارده[» و «شرف‌الزمان الماوشانی ]؟[» بر آن افزوده و این را در 49 «باب» ساخته است.

از ناشناسی که می‌گوید، اختیار حکمای روم و هند و پارس است، و از «تشریح (شرح) البدن» جالینوس بیرون کشیده شده است.

از شفایی اصفهانی، مظفر بن محمد حسینی (د 963ق/ 1556م)، از پزشكان روزگار شاه عباس یكم (995-1037ق).

از دکتر پولاک نمساوی، استاد دارالفنون و پزشک ویژۀ ناصرالدین شاه (1264-1313ق)، (نک‍ : تشریح، هف‍‌ ).

از محیی‌الدین بن سید احمد حسینی طفیلی، شاگرد استاد حسین الغباری، كه در دیباچه از استاد خود و محمدپاشا ستایش می‌كند، و در خاتمه از خود نام می‌برد.

از ابوالبرکات بغدادی، هبة الله بن علی بن ملکا. یهودی نومسلمان (پیرامون 480-560/ پیرامون 1087-1165م).