اخبار و گزارش

محمدجعفر یاحقی می‌گوید: عرفان حافظ معنا و مفهوم زندگی ابراهیم قیصری را متحول کرد. اغراق نیست اگر بگویم همان‌طور که فردوسی همه زندگی‌اش را برای شاهنامه گذاشت تا جایی که به نان شب محتاج شد، قیصری هم زندگی‌اش را برای حافظ گذاشت.

کتاب «غلامحسین مصاحب» به قلم صادق حجتی که چهل ‌و دومین اثر از مجموعه «شخصیت‌های مانا» است به بازار آمد.

دکتر احمدرضا قائم‌مقامی گفت: کلمهٔ آریایی از کجا آمده است؟ ایران جمع «ایر»ها است که اصلش «اریه» بوده. اما کلمهٔ ایر و اریه هر دو صفت بوده‌اند. از آن‌جا که اریه با حروف لاتینی با املای arya ضبط شده بود، برخی مترجمان فارسی آن را به شکل «آریا» ضبط می‌کنند. سپس به غلط تصور می‌شود که این کلمه اسم است و برای ساختن صفت از آن «ی» نسبت اضافه می‌کنند و کلمهٔ آریایی را می‌سازند.

اکرم سلطانی گفت: وقتی به زنده‌یاد دبیرسیاقی گفتم قصد داریم برای شما در موسسه بزرگداشتی ترتیب دهیم گفت: من کاری نکرده‌ام ادای دین کرده‌ام. مگر از کسی که قرضش را می‌پردازد قدردانی می‌کنند. من قرضم را به دهخدا و ایران پرداخته‌ام. تمام نگرانی دبیرسیاقی این بود که مبدا لغت‌نامه دهخدا به فراموشی سپرده شود.

دکتر شهرام یوسفی‌فر گفت: به قول مینورسکی دوره‌ای که بیهقی در آن زیست می‌کند، میان‌پرده‌ای است. این دوره، دوره خاصی است اما در این میان ابوالفضل بیهقی نیز شخصیت دوگانه‌ای دارد. او یک دیوانی دولتمرد و شاید هم دولتمرد دیوانی است.

بخش مهمی از کتاب حاضر به نحوه بازنمایی پیامبر اسلام نزد مسلمانان در موقعیت‌های مختلف اختصاص دارد؛ می‌فهمیم که پیامبر اسلام در هرجا چگونه تصویر شده: از قرآن تا متون عرفانی مناطق مختلف، از ادبیات کلاسیک تا ادبیات مدرن، از منابع یهودی تا سینمای معاصر.

نایب شیرازی گفت:‌ گره‌گاه‌ها و گلوگاه‌های اصلی هنر ایران در مرقعات شکل می‌گیرند و نه در کتاب‌ها. امکان سفر و جابجا شدن کتاب‌ها و گرته‌برداری از آنها به ندرت صورت می‌گرفت، اما قطعات بودند که به عنوان سفیرهای هنری ما بودند، چه از طرف هنرمند و چه از طرف مکاتب و چه از طرف شهرها

در حاشیه سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب دوشنبه، نشست مشترک ادبی ایران و تاجیکستان با حضور استادان و ادیبان دو کشور برگزار شد. در این برنامه پنج سخنران از دو کشور به ارائه موضوعات ادبی پرداختند.

اکبراکسیر، طنزپرداز،گفت: ابوالقاسم حالت را می‌توان خنده‌ساز معروف نامید و در طنز، جانشین عبید زاکانی دانست. شاعران جوان باید بدانند اگر گاهی در شعرهای او کمی شوخی‌های خاص یا مسائل اجتماعی تند می‌بینند، ناشی از فضای همان محافل بوده است. هیچ‌گاه او از اهداف عالی طنز انتقادی دور نشد.

جایگاه ابن قتیبه در تاریخ کتاب‌شناسی اسلامی بر پایه‌ دو اثر موجود و مهم او تثبیت شده است: «الشعر و الشعرا» و «المعارف».