ادهم

اَدْهَم [adham]، میرزا ابراهیم (د 1060ق/1650م)، فرزند میرزا محمدرضی آرتیمانی، از شعرای شیعی‌مذهب و قلندروش عصر صفویه. او در حدود سال 1020ق/1611م در آرتیمان تویسرکان به دنیا آمد و در خانواده‌ای اهل شعر و ادب پرورش یافت. پدر وی از شاعران صوفی‌مشرب بود که در اصفهان به جمع میرزایان دفتر شاه‌عباس اول درآمد و سپس با زنی از خاندان صفوی ازدواج کرد. 
ادهم همچون بسیاری از شاعران دیگر عصر صفوی به هند رفت و سرانجام، در همان‌جا در شاه‌جهان‌آباد (دهلی) درگذشت. 
اشعار میرزا ابراهیم به سبک شاعران سبک هندی، و مشحون از ابهام و تمثیل است. وی ابیاتی نیز در ستایش خاندان عصمت سروده است. برخی شمار اشعار وی را 5 هزار و برخی دیگر بیش از 10 هزار بیت دانسته‌اند.*

مآخذ

آزاد بلگرامی، غلام علی، مآثرالکرام(سروآزاد)، به‌کوشش عبدالله خان، لاهور، 1913م؛ پارسا، عبدالرحمان، ارمغان،1317ش، س19، شم‍ 9-10؛ سرخوش، کلمات الشعراء، به کوشش صادق علی دلاوری، لاهور، 1942م؛ صدیق حسن خان، محمد، شمع انجمن، بهوپال، 1293ق؛ صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات در ایران، تهران، 1364ش؛ علی حسن خان، صبح گلشن، کلکته، 1295ق؛ کشن چند، اخلاص، همیشه بهار، به کوشش وحید قریشی، کراچی، انجمن ترقی اردو؛ گلچین معانی، احمد، تذکرۀ پیمانه، مشهد، 1359ش؛ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره، تهران، 1317ش.    

غلامعلی آریا