افامیا
مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی
دوشنبه 12 خرداد 1399
https://cgie.org.ir/Fa/article/240157/افامیا
دوشنبه 17 اردیبهشت 1403
چاپ شده
4
افاميا \afāmiyā\، شهری باستانی در غرب سوريه. این شهر به فرمان سلوكوس نيكاتور (فاتح)، بنيادگذار سلسلۀ سلوكی (حك 312-280 قم)، به نام همسر ايرانیاش اَپَما، در ساحل راست رود اُرُنتِس (نهرالعاصی)، ميان حمص و انطاكيه، بهصورت دژی مستحكم سـاخته شده بود (ماير، 47؛ نك : اشپيگل، III / 25؛ قس: استرابن، كتاب XII، 8:15). افاميا در گذرگاه اصلی فرات، در نزديكی زُگما، با پايگاه نظامی بزرگی كه برای آموزشهای جنگی و فرماندهی نظامی داشت، مركز قدرت سلوكيه بود (همو، كتاب، XVI، 2:10؛ ماير، 30) و در زمان شكوفايی خود 117 هزار تن جمعيت داشت ( پاولی، I(2) / 2663-2664). افامیا بارها در نتیجۀ زلزله دچار آسیب شد (استرابن، كتاب XII، 8:18؛ تاسيت، كتاب XII، بند 58) و در جنگهای ساسانيان و روميان، حاکمیت آن میان دو طرف دست به دست شد. خسرو انوشيروان (531- 579 م) در 540 م، پس از تصرف شهر و کسب غنايم بسيار، افامیا را ترك كرد (پروكوپيوس، كتاب II، فصل 11). انوشيروان نیز در 573 م در جنگ با روميان، افاميا را ويران كرد و به آتش كشيد (اشپيگل، III / 456-457؛ نیز نک : يعقوبی، 1 / 164-165؛ طبری، 2 / 149). در حملۀ خسرو پرويز (590- 628 م) به افاميا، این شهر در آتش سوخت و بهكلی ويران شد (پاولی، I(2) / 2664). بهرغم اين ويرانی، قرنها نام افاميا در سرزمينهای مرزی جهان اسلام و روم، شناختهشده بود. در 500 ق / 1107 م، با افول قدرت سلجوقيان، اسماعيليان الموت كه افاميا را پايگاه مناسبی برای خود میدانستند، ارگ شهر را تصرف كردند و خلف بن ملاعب، حاكم شيعیمذهب افاميا را كه از 489 ق از سوی فاطميان مصر حكومت میكرد، كشتند (ابنقلانسی، 149-150؛ ابناثير، 10 / 408؛ لويس، 146-147). پساز چندی تانكرد، شاه سيسيل و امير صليبی انطاكيه، به تحريك مصبح، پسر ملاعب، افاميا را تصرف كرد و حكومت آن را به يكی از فرنگان سپرد. افاميا سرانجام در نتیجۀ جنگهای صليبی و زلزلۀ شديد سال 547 ق / 1152 م، بهكلی ويران گشت و اهميت خود را از دست داد. امروزه روستای کوچکی به نام قلعةالمضیق در كنار خرابههای شهر تاريخی افامیا بر جای مانده است ( پاولی، همانجا).
ابناثير، الكامل؛ ابنقلانسی، حمزه، ذيل تاريخ دمشق، بيروت، 1908 م؛ طبری، تاريخ؛ لويس، برنارد، فدایيان اسماعيلی، ترجمۀ فريدون بدرهای، تهران، 1348 ش؛ يعقوبی، احمد، تاريخ، بيروت، 1379 ق / 1960 م؛ نيز:
Meyer, E., «Blüte und Niedergang», Der Hellenismus in Mittelasien, ed. F. Altheim and J. Rehork, Darmstadt, 1969; Pauly ; Procopius, History of the Wars, tr. H. B. Dewing, London, 1954; Spiegel, F., Erānische Altertumskunde, Amsterdam, 1971; Strabo, The Geography, tr. H. L. Jones, London, 1969; Tacitus, The Annals, tr. J. Jackson, London, 1970. پرويز رجبی (دبا)
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید