آرنت

آرْنْت [ārnt]، اِرْنْسْت‌موریتْس(1769-1860م/ 1183-1276ق)، نویسنده، شاعر و میهن‌پرست آلمانی و روایتگر بیداری ملت آلمان در دوران ناپلئون. آرنت در اشترالْزونْد، گرایْفسْوالْد و یِنا تحصیل کرد و واجد شرایط برای کشیشی کلیسای لوتری شد؛ سپس در 28 سالگی از کسوت روحانی دست کشید و 18 ماه در اروپا به مسافرت پرداخت. در بازگشت به آلمان منظرۀ کاخهای ویران کرانه‌های راین او را به دشمنی با فرانسویان ــ که عامل این ویرانی بودند ــ برانگیخت. او خاطرات این سفر را در 6 مجلد «سفری به اطراف و اکناف آلمان، مجارستان، ایتالیا و فرانسه در سالهای 1798- 1799» (1801-1803م) به رشتۀ تحریر درآورد.

در1800م،آرنت‌درگرایفسوالد ساکن شد و با سمت استادیار تاریخ شروع به تدریس کرد؛ در 1803م کتاب «ژرمنها و اروپا» را منتشر ساخت که در آن نظریات خود را دربارۀ تجاوز فرانسه بیان داشت. کتاب بعدی‌اش با عنوان «تاریخ سِرف‌داری در پُمِرانیا و روگِن» (1803م) 3 سال بعد به لغو سرف‌داری توسط گوستاو چهارم، پادشاه سوئد منتهی گردید. در 1806م، آرنت کرسی تاریخ را در دانشگاه گرایفسوالد برعهده گرفت و قسمت اول کتاب «روح زمان» (1808م) را منتشر ساخت و در آن، هم‌وطنانش را فرا خواند تا خود را از یوغ اسارت فرانسویان رها سازند. آرنت برای فرار از انتقام ناپلئون به سوئد پناهنده شد و با نوشتن مقاله، شعر و ترانه و فرستادن آنها برای هم‌میهنانش ترویج آرمانهای میهن‌پرستانۀ خود را دنبال کرد.
در 1809م آرنت بـه آلمـان بـازگشت و در 1812م بـه سن ـ پترزبورگ دعوت شد تا در سازمان‌دهی نبرد نهایی با فرانسه یاری کند. پس از برقراری صلح و تأسیس دانشگاه بُن در 1818م، کرسی استادی تاریخ عصر جدید به وی سپرده شد. در این سال او چهارمین قسمت از کتاب «روح زمان» را نیز منتشر ساخت که در آن از خط‌مشی مرتجعانۀ قدرتمندان آلمانی انتقاد می‌کرد. اصلاح‌طلبی جسورانۀ او دولت پروس را رنجاند و وی در تابستان 1819م دستگیر شد. او پس از چندی آزاد شد، ولی دیگر اجازه نداشت تدریس کند. در 1840م آرنت دوباره به کار بازگشت، در 1841م رئیس دانشگاه شد و بعد از انقلاب 1848م، به نمایندگی مجلس قانون‌گذاری در فرانکفورت انتخاب شد. او در هیئت نمایندگی که سلطنت را به فردریک ویلهلم چهارم پیشنهاد کرد. شرکت داشت، ولی از اینکه شاه از پذیرفتن آن امتناع کرد، خشمگین شد و از زندگی اجتماعی کناره گرفت.
بسیاری از آثار منظوم او اشعار مذهبی بسیار زیبایی هستند. آثار مهم دیگر او اینهاست: «خاطراتی از زندگی برونی» (1840م)، که ارزنده‌ترین منبع دربارۀ زندگی آرنت است و «سفرها و گشت و گذارهایم به همراه بارون هایْنْریش کارل فون اشتاین» (1858م).     (193)