ارکمان ـ شاتریان

اِرْکْمان ـ شاتْریان [erkmān-šātriyān]، نام مستعار اِمیل ارکمان (1822- 1899م/ 1237-1316ق) و لوئی آلکساندر شاتریان (1826-1890م/ 1242- 1308ق)، دو تن از نخستین داستان‌نویسان منطقه‌گرای فرانسوی درسدۀ19م. آنان از همان آغاز برآن شدند که با هم کار کنند و تقریباً تا آخر عمر همکار ماندند. همکاری آنها بر سرِ دادخواستی مبنی بر ایراد افترا، در 1889م قطع شد. نخستین کار مشترکشان مجموعۀ داستانهای کوتاه «داستانهای خیالی» (1847م) بود. آنان بی‌هیچ ادعایی، با نوشتن داستانهایی محلی به شهرت رسیدند. محل وقوع داستانها عموماً آلزاس بود و پس از جنگ فرانسه و پروس (1870-1871م) گرایشهای میهن‌پرستانه در کارهایشان بازتاب بیشتری یافت. آنان اغلب زندگی نظامی را به تصویر می‌کشند، مثلاً «داستان یک سرباز وظیفه در 1813» (1864م)، دربارۀ مردی است که نزدیک به پایان جنگهای ناپلئونی به خدمت زیر پرچم فراخوانده شده است؛ آنان همچنین در داستان واترلو‌(1865م) این فرصت را پیدا کردند که جنگ را تقبیح، و دیدگاههای صلح‌طلبانۀ خود را مطرح کنند.    (112)