آراتوس

آراتـوس [ārātūs] (ا ش‍‎ ح315/ح 245ق‌م)، شاعـر یونانی اهل سُلی (در کیلیکیا)که بیشتر به سبب سروده‎ای به نام «پدیده‎ها» در نجوم، شهرت دارد. او در دربار آنتیگونوس دوم و آنتیوخوس اول می‎زیست و شعر آموزشـی شش هجایی «پدیده‎ها» تنها اثر برجای مانده از اوست. وی در 757بیت نخست اثر خود، نوشتۀمنثورِ ائودُکسُسِ کنیدُسی(390-340ق‎‎م) دربارۀ نجوم را به نظم آورده است، اما ابیات 758 تا 1154، به  نشانه‎های وضع هوا اختصاص دارد و بسیار شبیه اثری از تئوفراستُس دروغین، به نام «نشانه‎های توفان» است. منظومۀ او بی‎درنگ شهرت یافت و شرح و تفسیرهای بسیار بر آن نوشته شده که مهم‎ترین آنها، نوشتۀ اِبَرخُس (150ق م) هنوز بر جای مانده است. «پدیده‎ها» از نظر شکل به مکتب اسکندریه تعلق دارد، اما رواقی‎گرایی مؤلف لحنی بسیار جدی به آن می‎دهد. این شعر در میان رومیان شهرت فراوان یافت، چنان‎که سیسرون، گرمانیکوس و آویِنوس آن را ترجمه کردند که دو ترجمۀ اخیر و بخشی از ترجمۀ سیسرون باقی مانده است. یکی از ابیات آغازین این منظومه که در یاری خواستن از زئوس است، شهرت بسیار دارد؛ زیرا پولُس حواری (اعمال رسولان، 17: 28) آن را نقل کرده است.     (112)