ادیب کرمانی

اَدیبِ کِرْمانی [adīb-e kermānī]، شیخ احمد(د 1329ق/ 1911م)، پسرملاحافظ عقیلی کرمانی، شاعر و ادیب دورۀ قاجاریه، متخلص به «دانش». با مطالعۀ آثار برجای مانده از ادیب، به‌ویژه دیوان فارسی اشعار او، می‌توان وی را در زمرۀ شاعران توانای عصر قاجار به‌شمار آورد. قصاید او حاکی از قوت بیان و تسلط وی بر واژگان فارسی و عربی است. سخن او در مثنوی سالارنامه که بر وزن و شیوۀ شاهنامۀ فردوسی سروده است، در قوت و استواری همسنگ قصاید او نیست. 
آثار اوعبارت‌اند از سالارنامه؛ دستور حکمت؛ دیوان فارسی، در 3 هزار بیت؛ و دیوان عربی. *

مآخذ

ادیب کرمانی، احمد، بخشی از دیوان فارسی، نسخۀ عکسی موجود در کتابخانۀ مرکز؛ همو، سالارنامه، شیراز، 1316ق؛ آقابزرگ، الذریعه؛ بهزادی اندوهجردی، حسین، تذکرۀ شاعران کرمان، تهران، 1370ش. 

نسترن ریحانی منفرد