«محمدتقی صبوری» متخلص به بهار، شاعری با اندیشه های اجتماعی، محقق و مبتکر در حوزه زبان و ادبیات فارسی است. این ادیب فرهیخته که با به کارگیری مطالب نو در شعر سنتی، قالب قصیده را جانی دوباره بخشید، در 17آذر 1265 هجری خورشیدی در محله سرشور مشهد دیده به جهان گشود و از همان کودکی در کنار پدر خویش، میرزا محمدکاظم صبوری ملک الشعرای آستان قدس رضوی در دوره ناصرالدین شاه قاجار؛ شعر و ادب فارسی را فراگرفت. وی در چهار سالگی برای آموزش درس های مقدماتی به مکتب خانه رفت و ادبیات فارسی، قرآن کریم و شاهنامه خوانی را به خوبی آموخت.
شعر و زندگی «ملک‌الشعرای بهار» کاملاً آمیخته با وقایع سیاسی و اجتماعی روز بود و می‌توان بازتاب بسیار متنوعی از رخدادهای تاریخی را در دیوان او دید. او در زمانه‌ای می‌زیست که نو شدن آغاز شده بود و با اینکه تفکر ملی رفته‌رفته مستحکم‌تر می‌شد، گاه قیام‌ها و جنبشی‌هایی راه می‌افتاد که بهای چندانی به ایران به‌عنوان کشوری متحد نمی‌داد.
فاطمه مهدوی: هفدهم آذر سالروز تولد چهره ی بی بدیل فرهنگ و ادب معاصر ایران، محمدتقی بهار است، شاعر برجسته ی پارسی گوی که با درک درست از شرایط اجتماعی زمان خویش به مبارزه با استبداد حاکم پرداخت و اعتراض خویش را در قالب شعر و هنر عرضه کرد تا نام ستایشگر آزادی را بر او بگذارند.
مرحوم ملك‌الشعرای بهار در برهه زمانی پر تلاطم و بی‌ثباتی می‌زیست یا دست كم بخشی از زندگی وی مصادف با چنین دورانی بود. دوران 15ساله‌یی كه از سال 1285 كه انقلاب مشروطه اتفاق افتاد تا ابتدای سال 1300 كه كودتای معروف سیدضیاءالدین طباطبایی و رضاخان میرپنج شكل گرفت
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید