اخبار

انقلاب مشروطه، مجموعه کوشش‌ها و رویدادهایی است که به امضاء کردن فرمان مشروطه، توسط مظفرالدین‌شاه قاجار در 14 مرداد 1285 انجامید و تا دوره محمدعلی‌شاه قاجار برای تبدیل حکومت استبدادی به حکومت مشروطه ادامه یافت و منجر به تشکیل مجلس شورای ملی و تصویب قانون اساسی کشور ایران شد.

این مقاله دیدگاه های طالبوف را درباره وجوه گوناگون تمدن جدیدغرب، آزادی، دموکراسی، علم و تعلیم و تربیت و استعمار، به کوتاهی بررسی می کند.چگونگی برخورد ایرانیان با تمدن غربی و پیدایش فرنگی مابی یا غربزدگی نیز مبحثی است که دیدگاه های طالبوف پیرامون آن به کوتاهی مورد اشاره قرارگرفته است .با این هدف که نقش و جایگاه و تاثیر او در پیدایش«گفتمان غربزدگی» در ایران قرن بیستم معین و شناخته گردد.

تاریخ را بهتر است هر چه منطقی‌تر، روشمندتر و علمی‌تر بررسی كنیم و تا جایی كه می‌توانیم از سیاست‌زدگی دور نگه داریم و روایت علمی‌تری ارایه دهیم. اینكه خیلی‌ها معتقدند امیركبیر این روزهاست كه در تاریخ پررنگ شده و اسمش بر سر زبان‌ها افتاده، گزاره نادرستی است. امیركبیر از زمان حیاتش به عنوان یك دولتمرد كارآمد و مردمی، شهرت و محبوبیت زیادی داشت. مردم او را دوست داشتند و شایستگی‌اش دست‌كم برای بخشی از بزرگان و مردم آن زمان محرز بود.

مردم از دل تاریخ به صدا در می‌آیند، نه در كتاب‌های رسمی و مرسوم تاریخی یا روایت‌های پیروزمندان كه به شرح حال بزرگان و قهرمانان و نخبگان اختصاص دارند، بلكه در دل داستان‌ها و قصه‌هایی كه نویسندگان روایت می‌كنند. مردمی كه اگرچه از صافی آنها كه به امر قدرتمندان یا ثروتمندان قلم می‌گردانند، عبور نمی‌كنند، اما روایت‌شان از وقایع و رویدادها را با رسانه‌ای بارها گسترده‌تر و شنیدنی‌تر و خواندنی‌تر و صد البته ماندگارتر ثبت می‌كنند، برای آیندگان. با داستان و با ادبیات. «ما نیز مردمی هستیم».

داریوش رحمانیان در نشست «مصدق، ما و اکنون» گفت: برخی از مورخان و محققان معتقدند که درباره مصدق رویکرد دوگانه‌ای در تاریخ‌نگاری دارد و چون وی فرو افتاد و مظلوم واقع شد، تبدیل به افسانه شد! و افسانه‌های زیادی درباره‌اش ساخته شد.

رونمایی از مردم نامه با حضور محمد علی موحد منصوره اتحادیه، محمد دهقانی و داریوش رحمانیان محسن آزموده: تاریخ مردم یا به تعبیر تاریخ از پایین گونه‌ای از روایت تاریخی است كه در آن كوشش می‌شود رویدادهای تاریخی را از چشم‌انداز مردمان عادی و نه نخبگان روایت كند.

نشست نقد و بررسی ایده پایان تئولوژی با حضور داوری اردكانی، پورحسن غلامرضا كاشی، قانعی‌راد، عبدالكریمی، رحمانیان و شجاعی

هدف مقاله ی حاضر تبیین جایگاه زنان در نظام مالکیت زمین است. سوال اصلی تحقیق این است: چه عواملی تبیین کننده ی ظهور اربابان زن در غرب ایران است؟ روش تحقیق حاضر کیفی است، شیوه ی گردآوری داده ها بر پایه اسناد و منابع کتابخانه ای بوده و روش تجزیه و تحلیل گراندد تئوری است.

در ایران روزگار قاجار گرایش به خرافات و بهره گیری از طلسمات و تعویذ ها گسترده و عمومی بود. با این حال بیش تر، و یا اساساً، عملی زنانه تعریف می شد. این نگرش ریشه ها و پایه ها و در ادامه آثار و پیامدهایی داشت و مقالة حاضر در صدد است پایه ها و پیامدها را بررسی و دربارۀ چرایی و چگونگی به وجود آمدن این تعاریف پرسش کند.

مفهوم «رکن رابع» از مفاهیم بنیادی مکتب شیخیه است. تصور عام بر این است که واضع این مفهوم، شخص شیخ احمد احسایی، مؤسّس شیخی گری، و سپس مروج آن، جانشین بلافصل او سید کاظم رشتی، بوده اند؛ حال آن که بر پایه ی پژوهش های دقیق و منابع اصلی و اولیه ی مکتب شیخی، که در این مقاله به آن ها اشاره خواهد شد، به نظر می رسد نخستین کسی که از آن مفهوم به عنوان یکی از اصول دین به روشنی سخن گفته و آن را به آموزه ای اساسی در مکتب شیخی تبدیل کرده، حاج محمد کریم خان کرمانی، پیشوای نخستین شیخیه ی کرمان، بوده است