اخبار

محمدجعفر یاحقی، پژوهشگر و استاد دانشگاه فردوسی مشهد تاکید دارد که خلیل خطیب‌رهبر، یکی از فعال‌ترین و مسلط‌ترین شارحان متون کلاسیک فارسی بود که بهترین شرح بر تاریخ بیهقی به وی تعلق دارد.

محمدجعفر یاحقی، پژوهشگر و استاد دانشگاه فردوسی مشهد تاکید دارد که محمدعلی اسلامی ندوشن در کنار امثال زریاب خویی، خانلری و ژاله آموزگار از قطعه‌های اصلی فرهنگ و ادبیات معاصر کشورمان بود که فقدانش خلا بزرگی محسوب می‌شود.

اگر محدودۀ ادبیات فارسی را به آثار ذوقی مولود خلاقیت‌های مردم فارسی‌زبان منحصر کنیم، چنان که بسیاری از تعاریف متوجه این هستند، می‌توانیم در یک تقسیم‌بندی کلی، ادبیات فارسی را به دو بخش مکتوب و شفاهی تقسیم کنیم: با این توضیح که عمر ادبیات شفاهی بسیار درازتر از ادبیات مکتوب یا رسمی است و می‌تواند به زمانی بازگردد که مردمانی برای اولین بار به این زبان ادای مقصود کرده و یا آنچه را در ضمیر خود داشته‌اند با زبان دل برای خود یا اطرافیان خود بیان کرده‌اند.

محمدجعفر یاحقی مطرح کرد: «این قطب‌ها می‌توانند با مراکز علمی در خارج از کشور ارتباطات موثری برقرار کنند و به تبع آن طرح و برنامه‌های مشترکی را اجرا کنند. در حال حاضر عمده تلاش قطب علمی فردوسی و شاهنامه هدایت دانشجویان به مطالعاتی در حوزه این موضوع، برگزاری همایش‌ها، بزرگداشت‌ها، نشست‌ها و میزگردهایی با محوریت دغدغه‌های قطب فردوسی و شاهنامه است.»

در ابتدا سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان فارسی را گرامی می‌داریم. بزرگداشت فردوسی، بزرگداشت هویت قومی، زبان‌فارسی و هویت‌ ملی‌ ایران است و هر قدمی که در این مسیر برداریم، در راه خودشناسی و هویت‌قومی‌مان برداشته‌ایم. ما بیش‌تر از هر چیزی به این هویت نیازمندیم چنانکه به پدران خود و به شناسنامه خود نیازمندیم.

بیست و پنجمین روز اردیبهشت به نام فردوسی حماسه سرای بلند آوازه ایرانی و شاعر شهیری است که میراثی از حکمت ایرانی را در قالب نظم پارسی ابدی و زبان و اندیشه پارسی را ماندگار کرد.

یاحقی، نسخه‌های خطی را نیاکانِ خاموش ما خواند که هر گاه به سراغ آن‌ها برویم و با آنها گفتگو کنیم به ما لبخند می‌زنند و تجربیات و اطلاعات‌شان را در اختیار ما می‌گذارند.

سعدی زبان فارسی را به اوج کمال خود رساند؛ آن‌طور نیست که بگوییم او زبان فارسی را نجات داده، این کاری است که پیش‌تر و از سوی بزرگانی همچون فردوسی انجام‌شده بود. سعدی توانست آن را به میان زندگی مردم برده و به اصطلاح خودمانی کند. ویژگی خاصی که در آثار به‌جای مانده از او خودنمایی می‌کند، اشعار و متون نثری هستند که به‌رغم برخورداری از مضامین و مفاهیم غنی به زبانی همه‌فهم خلق‌شده‌اند، گویی که او نه‌فقط به قشر باسواد بلکه حتی به مردم کوچه و بازار هم توجه داشته است.

کتاب دیبای پیروزه؛ گزیده و شرح متون تاریخی فارسی نوشته محمدجعفر یاحقی استاد دانشگاه فردوسی مشهد و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی به همت سازمان سمت منتشر شد.

کتاب «سروده‌های رودکی»، به کوشش دکتر علی رواقی، به تازگی از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. این اثر ماحصل سال‌ها مطالعه و تأمل دکتر رواقی بر سروده‌های رودکی است.