قصه ی حضرت ایوب (ع) به روایت سغدی / زهره زرشناس

1395/10/6 ۱۱:۱۵

ایوب، درزمان عبری به معنای «آنکه به خدا رجوع می کند» یکی از پیامبرانی است که از سوی ابلیس به بلاهای فراوان گرفتار شد، اما او در منت و رنج در زبان فارسی مثل و نمونه شده است.

ایوب، درزمان عبری به معنای «آنکه به خدا رجوع می کند» یکی از پیامبرانی است که از سوی ابلیس به بلاهای فراوان گرفتار شد، اما او در منت و رنج در زبان فارسی مثل و نمونه شده است.

نام ایوب در قرآن مجید در چهار سوره ذکر شده است: نساء آیه 163؛ انعام، آیه84 (که در این دو سوره نام وی در ردیف پیامبران آمده است)؛ انبیا، آیه 83 و84 سوره ص، آیه های 41تا 44. در این دو سوره بخش هایی از داستان ایوب به شرح زیر نقل شده است:

1.سوره انبیاء« و ایوب را یاد کن آنگاه که پروردگارش را ندا داد: به من بیماری و رنج رسیده است و تو مهربان ترین مهربانانی »( آیه 83)؛ «دعایش را اجابت کردیم و آزار از او دور کردیم و خاندانش را و همانند آنها را به او بازگردانیدیم و این رحمتی بود از جانب ما، تا خداپرستان همواره به یاد داشته باشند» (آیه 84).

2.سوره ص: « و از بنده ما ایوب یاد کن آنگاه که پروردگارش را ندا داد که: مرا شیطان به رنج و عذاب افکنده است » (آیه 41) « پایت را بر زمین بکوب: این آبی است برای شستشو و سرد برای آشامیدن» ( آیه 42) و « و به او خانواده اش و همچند آن از دیگر یاران را عطا کردیم و این خود رحمتی از ما بود و برای خردمندان اندرزی» (آیه 43) « دسته ای از چوب های باریک به دست گیر و با آن بزن و سوگند خویش را مشکن. او را بنده ای صابر یافتیم. او که همواره روی به درگاه ما داشت چه نیکو بنده ای بود». (آیه 44).

نامه پارسی پاییز 1384 شماره 38

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی