1395/8/18 ۰۸:۳۳
بلاغت، که در زبان فارسی برای مفهوم آن گاه خود همین لفظ و گاه کلمات مفردو مرکب چون شیوایی و رسایی و سخن دانی و زبان آوری و شیرین سخنی و چیره زبانی به کار می رود، یکی از فنون اصلی و مهم ادب گفتاری و نوشتاری است و، در فرهنگ و تمدن قرون وسطایی زبان های لاتینی و یونانی،سومین «هنر» از هنر های هفت گانه ای است که درمدارس عالی تدریس می شده است .
هیچ شک نیست که بلاغت، به معنای عام خود،سابقه درازی در فرهنگ و تمدن شرق وغرب دارد؛ النهایه، در شرق، بلاغت به فن یا هنر یا علمی مستقل از مذهب اطلاق می شده است.
ولیبه هر صورت، بلغت به ملت یا زبان خاص یا طبقه اجتماعی معینی وابسته نیست؛ هرکه از ادراک صحیح و ذوق سلیم برخوردر باشد و زبان خود را، هر چه باشد،به درستی بداند بلاغت سخن را در آن زبان می یابد.
نامه فرهنگستان پاییز 1375 شماره 7
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید