مقاله

ابوعلی حسن بن محمد بن عباس میکالی معروف به حسنک، به جرم اینکه هنگام بازگشت از سفر حج از خلیفۀ فاطمی هدایایی دریافت کرده بود، در صفر سال 422 در میدان شهر بلخ، به دار آویخته شد. اما از گزارش بیهقی برمی آید که هواداری حسنک از پادشاهی محمد و کینۀ شخصی ابوسهل زوزنی موجبات قتل او را فراهم آورد و گرفتن هدایا، آن هم پس از هشت سال که از تاریخ آن می گذشت، بهانه ای بیش نبوده است.

بی‌تردید امام خمینی(ره) را باید تأثیرگذارترین چهره‌ فرهنگی ایران دانست. نقشی که او در دگرگونی فرهنگی ایران داشته است، با نقش هیچ‌کس قابل مقایسه نیست. او در این عرصه منحصر به‌فرد است. دیدگاه‌های او را صرفاً نمی‌توان از موضع یک روحانی و مرجع تقلید شیعه بررسی کرد؛ او شناختی عمیق از اهمیت فرهنگ و اعتقادات ایرانی‌ها داشت و از نقش مذهب در این جامعه بخوبی آگاه بود؛ به همین دلیل انقلابی که او رهبری کرد، یک انقلاب ارزشی و دگرگونی فرهنگی بود.

واینبرگ بعد از اینکه به خاطر این سخن مورد انتقاد قرار گرفت، آن را اصلاح کرد و متذکر شد که با روشهای علم نمی‌توان هدفی برای جهان کشف کرد. اما بر خلاف نظر واینبرگ، بعضی از عالمان و فیلسوفان، هم در جهان اسلام و هم در جهان غرب، برآنند که اشاراتی در مورد جهات غایت‌شناسانه جهان در علم جدید یافت می‌شود، اگر با بصیرت به کشف آن بپردازیم.

آموزش زبان فارسی در کشور بزرگ و پهناور قزاقستان از سال ۱۹۸۹ شروع شده، ولی در سالهای اخیر ارتباطات فرهنگی ایران و قزاقستان گسترش یافته است که می‌توان به تبادل دانشجو، ترجمۀ آثار بزرگان و برگزاری همایش‌های علمی و ادبی و تاریخی اشاره کرد.

از آنجا که مثنوی مولوی، اثری تعلیمی ـ عرفانی است، سعی شاعر بر این بوده است که در قالب داستانها، حکایتهاو تمثیلها به بیان پند و اندرز و گوشزد کردن مسائل اخلاقی و همچنین تشریح افکار و اندیشه های عرفانی خود بپردازد. لذا داستانها، حکایتها و تمثیلهای مثنوی از شمول و تنوع بسیاری برخوردار است .

نظریه پردازان ادبی از دیر باز تاکنون از چشم اندازهایی مختلف به شعر و ماهیت آن نگریسته‌اند. پیش از همه، افلاطون و ارسطو بودند که شعر را چونان دیگر مقوله های هنری، تقلید از طبیعت دانستند.

پرکاربردترین معنی واژه "طنز" در زبان فارسی طعنه زدن، خرده گیری، مسخره و انتقاد کردن است. طنز یکی از شیوه های بیانی است که در زبانی فارسی با "هجو"، "هجا"، "هزل" و "فکاهه" و ... از دیر باز در میان مردم، رواج داشته و بخشی از آثار ادبی را به خود اختصاص داده است.

دولتهای استعماری در ایران از هر گونه شرایط و وضعیتی به عنوان برگ بازی برای نفوذ در این کشور استفاده می‌کردند. تنشهای قومی، زبانی، وجود حرکتهای گریز از مرکز و تجزیه‌طلبانه، همه ضمن تهدید حکومت مرکزی، نقش ابزار بازی انگلیس و روسیه برای فشار وارد آوردن بر حکومت مرکزی در ایران معاصر را داشته‌اند.

برای کسانی که تاریخ معاصر ایران را بررسی می‌کنند یک سؤال جدی طرح می‌شود. رضاشاه که فاقد تحصیل رسمی و دانشگاهی بود، از کجا به ایده‌ی پیشرفت جامعه‌ی ایران رسید و توانست آن را در طی شانزده سال در ارکان مختلف، به‌تدریج نوسازی نماید؟ برای پاسخ‌گویی به این سؤال، باید اندکی به گذشته سفر کرد تا علل رویکرد او را فهم نمود

سفینۀ تبریز (تألیف: 723 - 720 ه .) اثری بزرگ و دارای اهمیت تاریخی و فرهنگی بسیار است که از لابه لای آن می‌توان نکته‌های تازۀ فراوان را دربارة تاریخ ادبیات و فرهنگ ایران دریافت.