جستجوی پیشرفته

مثنوی

موضوع بندی
- همه موضوعات
- مثنوی بزمی

جستجوی الفبایی

مثنوی عطار

از سراینده‌ای با تخلص «عطار» كه بارها نام خود را در منظومه آورده است.

وصف تالار

از «صابر» که در میانه گوید: بیا صابر از حد مبر گفتگوی ـ مَبَر پیش دریای عمان سبوی.

پنج گنج؛ خمسه حسینی

از حسینی قزوینی، محمدحسین شیرازی کربلایی بن محمدحسن مجتهد اصولی (1184-1249ق). پنج مثنوی ست:

فلکناز؛ داستان شهزاده فلکناز؛ سرو و گل

از سراینده‌ای با تخلص «ضیا»، و در جایی دیگر «ضیاء نقشبی» ]چنین[ در «کهنه‌سالی».
«ضیا» اکنون حدیثی تازه کن ساز
خطــا بـگذار از «شهـزاده فلکنــاز»
بــه نظم او، حدیث احتشان شــاه
از آن ]او[ یاران مجلس ساز آگاه

ساقی‌نامه؛ مقامات مرشدی

از مرشد بروجردی (د 1030ق).
همان خ 1/131.

قضاء و قدر

از محمدقلی ترشتی تهرانی، متخلص به سلیم (د كشمیر 1057ق/1647م).

تحفة الاحرار؛ تحفة الابرار

از عبدالرحمان جامی (د 897ق/1492م).

فلک ناز؛ سروگل و فلک ناز؛ فلک ناز و خورشید آفرین

از «مسکین» که در این مثنوی «تسکین» تخلص کرده است. در «خاتمة الکتاب و شرح حال تسکین» گوید:
چو تسکین یافت از غم جان مسکین
از این دفتر تخلص یـافت تسکین

وصلت نامه

همانکه منسوب به عطار نیشابوری (د 627ق/1230م) بوده و به نام او چاپ شده، ولی از عطارتونی، فریدالدین محمد بن ابراهیم، شیعی گویا اسماعیلی سدۀ 9ق، دانسته شده است و در چند مورد از «بهلول» دانسته شده و یک جا از «خاکی» (نک‍ : مشترک 7/618).