امامزاده زیدی

امامزاده زیدی \emām-zāde zeydī\، شیخ ابراهیم (1300-1355 ق)، فرزند علی تهرانی، عالم دینی و عارف. 
شیخ ابراهیم در محلۀ امامزاده زید تهران زاده شد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی و سطوح، درس خارج را نزد شیخ فضل‌الله نوری و سید محسن سجادی صدرالعلما گذراند. او در سفر به عتبات نزد ملا فتحعلی عراقی، از عارفان زمان خود، به سیروسلوک پرداخت (جواهرکلام، 1/ 184). شیخ ابراهیم افزون‌بر فقه و اصول، در کلام، فلسفه، عرفان، حکمت متعالیه و حتى علوم غریبه تبحر داشت. او سالها در مسجد بقعۀ امامزاده زید، واقع در بازار بزرگ تهران، اقامۀ جماعت می‌کرد و درس اخلاق می‌داد (شریف، 445). از شاگردان او می‌توان از سید مهدی دامغانی، شیخ محمدتقی فلسفی، شیخ احمد رمزی، میرزا عبدالحسین آگهی و سید میرزا آقاطاهایی نام برد (همانجا؛ جواهرکلام، 1/ 185). 
امامزاده زیدی در روز چهارشنبه 7 ذیقعدۀ 1355 ق/ 30 دی 1315 ش، در تهران درگذشت و در گورستان حاج شیخ حائری قم به خاک سپرده شد (همانجا؛ نیز قس: شریف، همانجا که سال درگذشت او را 1358 ق ذکر کرده است). از او رساله‌ای در حکمت متعالیه و سیروسلوک در 1364 ش، در چاپخانۀ فردوسی به چاپ رسیده است (جواهرکلام، 1/ 186). 

مآخذ

جواهرکلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، قم، 1382 ش؛ شریف رازی، محمد، اختران فروزان ری و تهران، قم، مکتبة ‌الزهراء. 

مینا احمدیان