اتابکی

اتابکی \atābakī\، منصوره، از شاعران معاصر.
منصوره اتابکی در 1301 ش/ 1922 م، و بنابه روایتی دیگر در 1298 ش/ 1919 م، در یکی از محله‌های قدیمی 
 تهران زاده شد. در کودکی پدر خود را از دست داد و زیر نظر مادرش به تحصیل پرداخت. در همان دورۀ کودکی برای یادگیری موسیقی در محضر چندین استاد حاضر شد، تا آنکه پس از پایان تحصیلاتش، نزد احمد عبادی تار و سه‌تار آمـوخت. وی در 14سالگی سرودن شعر را آغـاز کرد. مشوق وی در این کار سید فخرالدین هاشمی، معروف به طلوعی عراقی یا فخر طلوعی، از شاعران معاصر بود. منصوره در 1321 ش، با حسنعلی شقاقی ازدواج کرد؛ ثمرۀ این ازدواج پسری به‌نام علی است (فرخ‌زاد، کارنما ... ، 64، دانشنامه ... ، 1/ 150-151).
منصوره در دانشگاه در رشتۀ بانکداری به تحصیل پرداخت و چند سالی را به کار در بانک ملی ایران گذراند. از آنجا که کار در بانک با روحیات وی سازگار نبود، آن را رها کرد و به کار موسیقی و سرودن شعر ادامه داد.
از منصوره اتابکی آثاری بر جای مانده است؛ چند غزل از او نیز که در مایه‌های عرفانی سروده شده، در برنامۀ گلهای جاویدان رادیو، دکلمه شده است (همانجاها؛ نصیری‌فر، 544). منصوره در اشعارش «زهره» تخلص می‌کرد و مجموعه‌ای از غزلیاتش به‌نام سرود زهره در 1360 ش، به همت پسرش به چاپ رسید.
منصوره به روز‌نامه‌نگاری نیز علاقه داشت. وی در اسفند 1328 امتیاز روزنامۀ زهرۀ ایران را گرفت، اما انتشار آن دوام چندانی نداشت و پس از چندی متوقف شد. در 1330 ش، مجله‌ای به‌نام زهره منتشر کرد؛ از این نشریه نیز تنها دو شماره منتشر شد (فرخ‌زاد، کارنما، 65).
منصوره اتابکی روحیه‌ای عرفانی داشت و گفته می‌شود که در اوایل دهۀ 1330 ش، در گوشه‌ای معتکف می‌شد و به عبادت می‌پرداخت. وی در سالهای پایان زندگی‌اش به بیماری سرطان مبتلا شد و سرانجام در 1363 ش/ 1984 م، چشم از جهان فروبست (همانجا).

مآخذ

فرخ‌زاد، پوران، دانشنامۀ زنان فرهنگ‌ساز ایران و جهان، تهران، 1378 ش؛ همو، کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز، تهران، 1381 ش؛ نصیری‌فر، حبیب‌الله، گلبانگ گلها، تهران، 1377 ش.

سارا طباطبایی