میان سودارون، آبشار

میان‌سودارون،آبشار \ āb-šār-e miyān- sūdārūn \ ، آبشاری در مسیر رودخانۀ شکرآب.
رودخانۀ شکرآب که در جنوب روستای آهار به جاجرود می‎ریزد و از غرب (منطقۀ شکرآب) به شرق (روستای آهار) جریان دارد، در محلی به نام آب‌دِریون یا اودریون در ارتفاع 277‘2متری از سطح دریا و در پایین و دامنۀ شرقی تپه‎ای که بالای آن محوطۀ اصلی شکرآب و امامزادگان آن واقع شده‎اند، به دو شاخۀ جنوبی و غربی تقسیم می‎شود. شاخۀ جنوبی آن درۀ بندجویک، و شاخۀ غربی آن شکرآب نامیده می‎شود. شاخۀ شکرآب به فاصلۀ حدود 300 متر از محل آب دِریون مجدداً به دو شعبه تقسیم می‎شود. شعبۀ جنوبی آن با نام شکرآب به آبشار شکرآب متصل می‎شود و شعبۀ غربی آن از میان کوه آهاربشم در جنوب و کوه تاربیشه در شمال به بندسودار یا کله‌سودار (نام کوهی حدفاصل رودبار قصران در حوالی آهار و شهرستانک) منتهی می‌شود. 
نام مناطق مختلف دره‌ای که شعبۀ غربی رودخانۀ شکرآب در آن جاری است، از آب‌دریون به سمت غرب، تنگ‌بیشه، تنگۀ گُل‌گلوک، تنگۀ انبارک و تنگۀ توچال نو است. در محل تنگۀ انبارک این دره و این شعبه از رودخانۀ شکرآب، آبشار کوتاه و زیبایی وجود دارد که به آن آبشار میان‌سودارون می‎گویند. در حقیقت این آبشار نام خود را از کوه بلند سمت غرب خود گرفته است که بندسودار یا به قول اهالی محلی کله‌سودار نامیده می‎شود. در طول مسیر این تنگه، دهها چشمۀ پرآب و چشم‎اندازهای طبیعی زیبا و بکر با پوشش انبوه گونه‎های مختلف گیاهی وجود دارد که نظیر آن را در جاهای دیگر کمتر می‌توان دید. 

ناصر پازوکی طرودی