لارکرور، بند

لارکرور، بند \ band-e lār-korūr \ ، گردنه‌ای سنگی در مجاورت کوه پیازچال پس از لوپهنه در خط‌الرأس اصلی کوههای دارآباد. 
«لار» در گویش مردم شمیران، به مناطق کوهستانی خوش‌آب‌و‌هوا که در آنها باد خنک جریان دارد، گفته می‌شود. مناطقی از جمله لارکرور و فراخلار که در نام آنها پسوند یا پیشوند لار وجود دارد، از مناطق خوش‌آب‌و‌هوای دامنه‌های کوه توچال به‌شمار می‌روند. لارکرور درگویش شمیرانی به معنی جایی است که هزاران بار خوش‌آب‌و‌هواتر از مکانهای دیگر است. 
بند لارکرور میان صخره‌های مرتفع بالای گردنۀ لوپهنه رو به سوی توچال، در جهت شمال غربی دارآباد و در ارتفاع 380‘ 3 متری از سطح دریا جای دارد. بهترین راه دسترسی به این بند از دره‌های دارآباد، گرده‌گور و آب زندگانی است؛ همچنین در تابستان، می‌توان با گذر از اردوگاه کلک‌چال و سپس گردنه‌های پیازچال و لوپهنه، به بند لارکرور رسید؛ اما عبور از این راه در زمستانها بسیار خطرناک و عملاً ناممکن است. 

مأخذ

 قیدی، فرامرز (از اهالی محلۀ دارآباد)، گفت‌وگو با مؤلف.

سیما صفری