فضل و فاضل، امامزادگان

فضل و فاضل، امامزادگان \ emām-zādegān fazl va fāzel \ ، بقعۀ دو امامزاده در آبادی چهارباغ، واقع در لواسان بزرگ. بقعۀ این امامزادگان در فاصلۀ 300 متری جنوب باختری چهارباغ واقع شده است (سروقدی، 166). براساس متن سنگ مزار و کتیبۀ صندوق امامزادگان، این دو تن، فرزندان عبدالله بن موسى کاظم (ع) هستند (حبیبی، 1 / 81).

قدمت بنای اولیۀ این امامزادگان به سده‌های 10 و 11 ق بازمی‎گردد (پازوکی، 1 / 141). بنای سادۀ بقعه با دیوارهایی از لاشه‌سنگ، دارای مساحتی حدود 100 مـ2، و فاقد آثار معماری و هنری قابل توجه است (سروقدی، همانجا). داخل امامزاده نیز ضریح چوبی قرار دارد که روی آن آیاتی از قرآن کریم و شرحی از سازنده، و سال ساخت ضریح (1316 ش) حک شده است. بقعۀ امامزادگان فضل و فاضل در مهرماه 1382 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید (پازوکی، همانجا).

مآخذ

 پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1382 ش؛ حبیبی، حسن، امامزاده‎ها و تربت برخی از پاکان و نیکان، تهران، 1388 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش. 

حسن موسوی‌زاده