دارکیا، مزرعه

دارکیا، مزرعه \ mazraʾe-ye dārkiyā\ ، زمینهایی میان فشم و امامه در رودبار قصران. 
مزرعۀ دارکیا در شرق مسیل و تنگه‌ای جای دارد که از کنار شهر فشم آغاز می‌شود، و به سمت شرق امتداد می‌یابد و سرانجام، در نقطۀ سَرلو به روستای امامه متصل می‌شود. آبریز این تنگه به سمت فشم است، اما زمینها و مراتع آن جزو روستای امامه به شمار می‌رود. جادۀ ارتباطی فشم به امامه در طول این تنگه احداث شده است. مناطق مختلف سمت جنوب مسیل یادشده از فشم به سوی امامه کَل‌ماهیون، گَزِندر، درۀ ‌گزندر، و چپ‌دره نام دارند. کوهها و دره‌های سمت شمال این مسیل از فشم به سوی امامه نیز هَم‌هن، درۀ گراب، کَلارسی، درۀ میان‌گردن، سرین دارکیا، و سرلو هستند. 
مالکان اولیه و اصلی مزارع دارکیا طایفه‌ای از اهالی روستای امامه با نام خانوادگی میان‌محله‌ای بودند که در سالهای اخیر، نام خانوادگی خود را به فرزین‌جا، فاضل و امام‌خو تغییر داده‌اند. 
مزارع دارکیا در گذشته محل کشت گندم، جو و حبوبات به‌صورت دیم و آبی بود و به‌سبب فراوانی چشمه‌های آب، محصول زیادی از آنها برداشت می‌شد. نیز مراتع بالادست مزارع به‌سبب پوشش گیاهی انبوه و متنوع، از چراگاههای بسیار خوب منطقه به‌شمار می‌رفت. فروش زمینها و مراتع این منطقه عمدتاً از دهۀ 1360 ش آغاز گردید و در حال حاضر (1391 ش)، بیشتر مزارع به قطعات کوچک‌تر تقسیم شده، و به مالکان شخصی اختصاص یافته است. آنها نیز در این زمینها اقدام به احداث بنا و ساختمانهای مجلل کرده‌اند. در حال حاضر (1391 ش)، منطقۀ دارکیا در تابستانها حدود 50 خانوار جمعیت دارد، اما در زمستان، تقریباً از جمعیت خالی می‌شود. 
آب آشامیدنی مردم دارکیا از چاههایی که ساکنان آن در خانه‌های خود حفر کرده‌اند، تأمین می‌شود و این منطقه دارای لوله‌کشی نیست؛ همچنین امروزه در زمینهای دارکیا، دیگر کشاورزی و باغداری رونق چندانی ندارد؛ تنها در بخشهایی از این زمینها باغهای محدودی ایجاد شده است که محصولات آن فقط به مصرف داخلی اهالی می‌رسد. 

ناصر پازوکی طرودی