خلنو، دریوک

خلنو، دریوک (دریاچه) \ da(e)ryūk-e xoleno\ ، دریاچه‌ای یخچالی در پشت خط‌الرأس قله‌های خلنو بزرگ و کوچک در البرز میانی. 
قلۀ خلنوبزرگ بلندترین نقطۀ خط‌الرأسهای به‌هم پیوسته‌ای است که کوه بلند خلنو را تشکیل می‌دهند. به‌سبب ارتفاع زیاد کوههای البرز میانی، چشمه‌های خروشان و دریاچه‌های یخچالی حاصل از ذوب برف‌چالها و یخچالهای دائمی در این ارتفاعات شکل می‌گیرند. یکی از این دریاچه‌ها دریاچۀ خلنو یا دریوک (دریایک، دریای کوچک) خلنو ست که بزرگ‌ترین دریاچه در ناحیۀ البرز میانی است. 
شاخابه‌های رودخانه وارنگرود از دامنه‌های شمال و غرب قلۀ خلنوبزرگ سرچشمه می‌گیرد و به طرف غرب خلنوبزرگ و دیگر قله‌های اطراف آن روان است. در این مکان کاسۀ بزرگی در میان کوهها به وجود آمده است که کف آن 800‘ 3 تا 000‘4 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. در یکی از نقاط پایینی این کاسۀ بزرگ، برکه‌ای به نام دریوکِ خلنو در ارتفاع تقریبی 830‘ 3 متری از سطح دریا تشکیل شده است. 
این دریاچه از لحاظ ارتفاع پس از دریاچۀ قلۀ سبلان در استان اردبیل، مرتفع‌ترین دریاچۀ کوهستانی ایران است. بیشتر کوهنوردان در برنامه‌های صعود به خلنو یا دیگر قله‌های خط‌الرأس و هم‌جوار آن در کنار این دریاچه چادر می‌زنند و شب‌مانی می‌کنند. 

مأخذ

ضرابیان، نادر (رئیس هیئت و سرپرست گروه کوهنوردی لواسان)، گفت‌وگو با مؤلف.

سیما صفری