حلوی زاری، چشمه

حلوی‌زاری، چشمه \ češme-ye halavī-zārī\ ، یا حلوی زار، چشمه‌ای در بلندیهای شمالی دارآباد و زیر یال قله‌های چمبره‌بند و سیاه‌بند. نام این چشمه برگرفته از نام گیاهی با برگهای شیرین‌مزه به نام حلوی است. این گیاه در کوههای دارآباد به‌خصوص در کنار این چشمه بیشتر از دیگر جاها می‌روید. 
برای رسیدن به محل چشمۀ حلوی‌زاری، باید از کلبۀ سربندغلاک در ابتدای راه کوهستانی دارآباد حرکت را آغاز کرد و از آنجا به پل چوبی پشت یال کبوترخوان پس از دوراهی مسیر دورود رسید و سپس از کنار چشمۀ جهان و آبشار چال‌مگس و گارا هفت‌حوض دارآباد گذشته، و از میان سنگهای رودخانه تا سریونجه مسیر را ادامه داد، آن‌گاه به ابتدای دره‌ای به نام گرده‌گور رسید و از آنجا به سمت شمال تغییر مسیر داد تا به چشمه‌ای موسوم به چشمۀ کمرموشها رسید. در نزدیکی چشمۀ کمرموشها مکانی هموار وجود دارد که تختی‌شاه خوانده می‌شود. از تختی‌شاه تا چشمۀ حلوی‌زاری حدود 10 دقیقه کوه‌پیمایی سبک لازم است تا به این چشمه که در جایی پرت و کم رفت‌وآمد از زمین می‌جوشد، رسید. 
چون این چشمه در سر راه صعود به قلۀ دارآباد نیست، بیشتر کوهنوردان آن را نمی‌شناسند، اما آب آن گوارا ست و در بهار و پس از پایان بارشهای زمستانی و بهاری، آب آن به بیشترین میزان خود می‌رسد. دور تا دور آن درختان سایه‌داری وجود دارد و در مجموع طی مسافت از ابتدای سربندغلاک دارآباد تا پای چشمه، حدود دو ساعت زمان نیاز دارد. 

مأخذ

قیدی، فرامرز (از اهالی دارآباد)، گفت‌وگو با مؤلف. 

سیما صفری