حسینی درکه ای

حسینی درکه‌ای \ hoseynī-ye darakeʾī\ ، سید عزیزالله (ح 1298-1370 ق/ 1881-1950 م)، عالم دینی و فقیه. 
او در روستای درکۀ شمیران متولد شد. ابتدا در مدرسۀ پامنار تهران به تحصیل پرداخت (شریف، 4/ 451). سپس در حدود سال 1316 ق، برای ادامۀ تحصیل به نجف رفت و از محضر آخوند ملا محمدکاظم خراسانی، سید محمدکاظم طباطبایی یـزدی، شریعـت اصفهانی (شیخ ـ الشریعۀ اصفهانی) و میرزا محمدتقی شیرازی (میرزای ثانی) بهره برد (آقابزرگ، 3/ 1267؛ شریف، همانجا). 
درکه‌ای پس از رسیدن به درجۀ اجتهاد، به امر استادش میرزای شیرازی، در 1336 ق به تهران بازگشت و به اقامۀ نماز جماعت و ارائۀ خدمات دینی در مسجد چهارسوق بزرگ بازار تهران پرداخت (آقابزرگ، 3/ 1268). سید عزیزالله درکه‌ای در تهران بسیار مورد توجه طبقۀ اعیان، امرا و تجار قرارگرفت (همو، 3/ 1267). 
درکه‌ای در نهایت زهد و تقوا زندگی می‌کرد؛ به‌طوری‌که آقابزرگ تهرانی او را از «ابدال» برشمرده است (3/ 1268). وی سرانجام در 25 محرم 1370 در تهران درگذشت. پیکر او را در نجف، و در یکی از حجره‌های صحن امیرالمؤمنین (ع) دفن کردند (شریف، 4/ 451-452؛ آقابزرگ، همانجا). 

مآخذ

آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة (قرن 14)، مشهد، 1404 ق؛ شریف رازی، محمد، گنجینۀ دانشمندان، تهران، 1353 ش.

مینا احمدیان