جانستون، دشت

جانستون، دشت \ dašt-e jānestūn\ ، دشتی واقع در فاصلۀ حدود 500‘4متری شمال روستای آبنیک و در محدودۀ محصور بین قلۀ خاتون‌بارگاه غربی با ارتفاع 930‘ 3 متر در شرق؛ قله‌های خرسنگ جنوبی، میانی و شمالی با ارتفاع متوسط 800‘ 3 متر در شمال؛ و قلۀ جانستون با ارتفاع متوسط 400‘ 3 متر در غرب؛ و در موقعیت جغرافیایی °51 و ´36 طول شرقی، و °36 و ´1 عرض شمالی، و در ارتفاع متوسط 500‘2متری از سطح دریا. 
سبب نام‌گذاری این دشت به نام جانستون، ارتفاع زیاد آن و به‌خصوص ارتفاع بسیار زیاد کوههای اطراف آن است که در اغلب ماههای سال پوشیده از برف، و دارای سرمای طاقت‌فرسا و جان‌ستان است و هیچ‌کس نمی‌تواند بدون تجهیزات کامل گرمایی در آنجا اقامت کند. تفاوت دمای بالا و پایین این دشت در بسیاری از مواقع سال حدود °5 سانتی‌گراد است. 
سرتاسر دشت جانستون پر از چشمه‌های کوچک و بزرگ است که عموماً دارای آب دائمی‌اند. در برخی نقاط که چشمه وجود ندارد، زمین آن پوشیده از چمن یا اصطلاحاً باتلاقی است و چنان‌که 30 یا 40 سانتی‌متر کنده شود، چشمه‌ای نمایان می‌گردد. این وضعیت در عمق دره‌ها بیشتر قابل مشاهده است. 
دشت جانستون یکی از ذخایر و زیستگاههای غنی گونه‌های گیاهی و جانوری است. گونه‌های گیاهی دارویی و صنعتی و گیاهان علوفه‌ای و انواع گیاهان خوراکی در دشت جانستون به وفور دیده می‌شود؛ به گونه‌ای که اگر انسان غذایی همراه نداشته باشد، می‌تواند با خوردن بوته‌هایی مانند شنگ، ریباس، شکرلله، پیاز کوهی، یونجۀ کوهی و شوید کوهی خود را سیر کند و از گرسنگی نجات دهد. آب این دشت از سبک‌ترین و گواراترین آبهای منطقه است و هیچ نوع آلودگی ندارد. 

ناصر پازوکی طرودی