پشت و رو، بند

پشت‌ورو، بند \ band-e pošt-o-rū\ ، محلی صخره‌ای و سخت‌گذر میان بند سیاه‌کرک و پناهگاه پلنگ‌چال در انتهای درۀ درکه. 
اگر از شیب ابتدای محل باغ‌چال پشت بند و آبشار جوزک در درۀ درکه به طرف سربالایی اذغال‌چال کوه‌پیمایی شود، چند دقیقه بعد می‌توان به جایی رسید که دره تنگ‌تر، و راه عبور و رسیدن به پناهگاه و قله بسیار سخت می‌شود؛ این محل را اهالی درکه، بند پشت‌ورو می‌نامند که ارتفاع آن حدود 400‘2 متر بالاتر از سطح دریا ست. 
احتمالاً شهرت‌یافتن این بند به بند پشت‌ورو از آن نظر است که هنگام عبور از صخره‌های عظیم و پیچ‌در‌پیچ و در هم تنیده شده، باید با پشت‌و‌رو شدن روی صخره‌ها از لبه‌های تیز و پرتگاههای خطرناک گذر کرد؛ البته چندی است که با همکاری اهالی درکه و فدراسیون کوهنوردی تجهیزاتی نصب شده که راه را برای کوهنوردان هموار کرده است؛ افزون‌برآن، علامتها و تابلوهای هشداردهنده نیز در چندین جای مسیر وجود دارد. همچنین، در پایینِ بند، آبشاری کوتاه دیده می‌شود که اغلب در زمستانها یخ می‌زند. پیش از رسیدن به محل بند پشت‌ورو در فضای بازتر درۀ درکه محلی با شیب تند وجود دارد که زمستانها بهمن‌خیز و خطرناک است، با این حال چندی است با تلاش اهالی، بهمن‌گیری تونل‌مانند به ارتفاع 3 متر و طولی حدود 40 متر از سنگ و سیمان با تیرکهای آهنی در این مسیر تعبیه شده است. 
با قرار گرفتن بر فراز صخره‌های بند پشت‌و‌رو می‌توان ساختمان پناهگاه پلنگ‌چال را در شمال شرقی، و درۀ کوچکی را در سمت غرب رؤیت کرد که به چال‌پایین معروف است و پایین‌تر از آن در شمال نیز، مکانهایی به نام دوآب پلنگ در جنوب و یوردکاظم که دره‌های کوچکی در مسیر رودخانه‌اند، دیده می‌شوند. 

سیما صفری