پلنگ چال، کوه

پلنگ‌چال، کوه \ kūh-e palang-čāl\ ، کوهی با 520‘ 3 متر بلندی واقع در °51 و ´21 طول شرقی، و°35 و ´53 عرض شمالی. این کوه از شمال به گردنۀ اشترگردن، از جنوب به کوه سیاه‌سنگ، از شرق به درۀ بزرگ و اصلی درکه، و از غرب به قسمت انتهایی درۀ سولقان منتهی می‌گردد. 
قلۀ پلنگ‌چال بر روی خط‌الرأسی قرار گرفته است که شهرستان تهران و شمیران را از یکدیگر جدا می‌سازد. این قله و خط‌الرأس آن را از بیشتر نقاط مرکزی شهر تهران به‌خوبی می‌توان دید و به‌راحتی از دیگر قله‌های این خط‌الرأس تشخیص داد. با ایستادن بر فراز قلۀ پلنگ‌چال منظرۀ زیبای شهر تهران و همچنین دره‌های درکه، فرحزاد، سولقان و بقعۀ امامزاده داوود به‌خوبی دیده می‌شوند. 
قلۀ پلنگ‌چال در انتهای 3 درۀ درکه، فرحزاد و سولقان قرارگرفته است و توسط یک گردنه به ارتفاعات بلند شمالی خود متصل می‌گردد. این قله با وجود این ارتفاعات بلند شمالی و دره‌های اطراف، مرکز جریان هوایی است که از سمت غرب به شرق جریان دارد و دارای ویژگی خاصی است. کوهنوردان از راههای متفاوت به این قله دسترسی پیدا می‌کنند؛ اما آسان‌ترین راه دسترسی، از طریق انتهای مسیر درۀ درکه به سمت غرب و رسیدن به گردنۀ اشترگردن، و سپس ادامۀ مسیر به سمت جنوب است. 
به گفتۀ اهالی درکه، در گذشته چوپانانی که گله‌های خود را در دامنۀ این کوه به چرا می‌بردند، برای استراحت و دوشیدن شیر دامهایشان در زمینی هموار در آنجا توقف می‌کردند. این چوپانان اطراف این محل را با سنگ محصور کرده بودند که در اصطلاح محلی به آن «یورت» می‌گفتند. چون در این محل بارها پلنگ دیده شده بود، ازاین‌رو، آنجا را پلنگ‌چال یا پلنگه‌چال نامیدند. امروزه در این مکان پناهگاهی از سنگ شامل خوابگاه و غذاخوری، برپا شده که به پناهگاه پلنگ‌چال موسوم است. این کوه و پناهگاه نام خود را از این مکان گرفته است.

مجید یاسینی ـ سعیده صائبی‌مقدم