باهنر (شهید)، بیمارستان

باهنر (شهید)، بیمارستان \ bīmārestān-e šahīd bāhonar\ ، از بیمارستانهای عمومی کشور واقع در خیابان شهید باهنر (نیاوران)، خیابان منظریه، منظریۀ 1. 
این بیمارستان در حال حاضر (1391 ش)، در تملک وزارت آموزش و پرورش است و تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اداره می‌شود. پیش‌تر در این مکان مرکز بهداشتی ـ درمانی منظریه قرار داشت که متعلق به اردوگاه پیشاهنگی منظریه بود و در اوایل دهۀ 1350 ش، با هزینۀ یکی از اتباع آمریکا به نام بیکن بل بنا نهاده شده بود. 
بیکن بل یک سیاه‌پوست آمریکایی بود که به همراه عده‌ای از هم‌سفرانش در اردوگاه منظریه اقامت داشت. او در پی یک مسمومیت غذایی در یک چادر صحرایی که از آن به‌عنوان درمانگاه اردوگاه استفاده می‌شد، تحت مداوا قرار گرفت و از آنجایی‌که مکان مورد نظر را مناسب حال بیماران نمی‌دید، پیشنهاد داد تا یک درمانگاه با هزینۀ شخصی او در کنار اردوگاه منظریه بسازند. بیکن بل پس از بازگشت به آمریکا با ارسال مبالغی پول، سنگ بنای درمانگاه پیشاهنگی را گذاشت. درمانگاه مذکور در مکان فعلی بیمارستان در فضایـی بـه وسعت تقـریبی 350 مـ2 ساختـه شـد و در آغاز نامش را درمانگاه بیکن بل نهادند. این درمانگاه تا زمان پیروزی انقلاب به همین نام خوانده می‌شد. 
درمانگاه دارای دو در بود که یکی از آنها به اردوگاه و دیگری به بیرون از آن باز می‌شد تا افزون بر دانش‌آموزان پیشاهنگ، اهالی محل نیز از خدمات درمانی آن استفاده کنند. پیشاهنگانی که در اردوگاه دچار آسیب‌دیدگی می‌شدند، در این درمانگاه تحت درمان قرار می‌گرفتند. همچنین در درمانگاه، اتاقی به نام «اتاق دکتر و پیشاهنگ» وجود داشت که در آن به دانش‌آموزان مستقر در اردوگاه کمکهای اولیه آموزش داده می‌شد. 
پس از پیروزی انقلاب، فعالیتهای درمانگاه بیکن بل با کمکهای مرکز بهداشتی ـ درمانی آیت‌الله طالقانی (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی) گسترش یافت و به درمانگاه عمومی تبدیل شد و با نام «مرکز بهداشتی ـ درمانی منظریه» به فعالیتهای درمانی خود ادامه داد. در 1376 ش، کار ساخت بنای بیمارستان فرهنگیان در جنب درمانگاه آیت‌الله طالقانی به پایان رسید و این درمانگاه در آن بیمارستان ادغام شد. بیمارستان فرهنگیان در ابتدا بیمارستانی غیرانتفاعی و خودگردان بود و اگرچه بیشتر مورد استفادۀ کارکنان آموزش و پرورش قرار می‌گرفت، اما عموم مردم نیز می‌توانستند از خدمات درمانی آن استفاده کنند. سرانجام در 1380 ش نام بیمارستان به «شهید باهنر» تغییر کرد و بر پایۀ اساسنامۀ جدید آن به بیمارستان عمومی تبدیل شد. 
این بیمارستان در فضایی به وسعت 000‘8 مـ2 و در 4 طبقه با بخشهای اورژانس، داخلی، جراحی، کودکان، زنان و زایمان، اتاق عمل، آی‌سی‌یو، سی‌سی‌یو، کلینیکهای تخصصی و بخشهای پاراکلینیکی بنا شده است. 

مآخذ

آذردار، حمید (کارمند بیمارستان فرهنگیان)، مصاحبه با مؤلف؛ حسینی (مدیر بیمارستان فرهنگیان)، مصاحبه با مؤلف. 

هما عطاری