اودریون، تنگه

اودریون، تنگه \ tange-ye oderiyūn\ ، یا دوآب، تنگه‌ای واقع در انتهای مسیر روستای آهار به شکرآب. 
در این محل، تپه‌ای نسبتاً بزرگ وجود دارد که سطح آن تقریباً هموار، و باغها و بناهای تاریخی امامزادگان سید زاهد و سید طاهر، و بنای زیارتگاه خرابۀ پیر بر فراز آن قرار دارد. این تنگه در محلی که آب دو رودخانۀ کوچک شکرآب و بندجویک به یکدیگر متصل می‌شوند و پلی بر روی آنها احداث شده، قرار گرفته است. راه روستای آهار به منطقۀ شکرآب پس از عبور از این محل، به سمت جنوب غربی و سپس شمال غربی منحرف می‌شود و پس از دورزدن تپۀ شکرآب و گذشتن از چند پیچ‌وخم تند و طی مسیر سربالایی، به شکرآب می‌رسد. 
اطراف محل اودریون یا دوآب را باغهای فراوان درختان گیلاس در بر گرفته که از سرسبزی کم‌نظیری برخوردار است. اودریون در زبان محلی معادل آب در میان یا میاندوآب است و چون محل اتصال دو شاخۀ فرعی رودخانۀ شکرآب است، بدین نام خوانده می‌شود. تنگۀ اودریون افزون بر آنکه در تابستان محل عبور هزاران گردشگری است که به شکرآب می‌روند، در زمستان نیز مسیر عبور کوهنوردانی است که پس از فتح قلۀ‌‌ توچال، قصد بازگشت به تهران را از طریق شکرآب و آهار دارند.

ناصر پازوکی طرودی