آشفته ایروانی

آشُفْتۀ ایرَوانی، کلب حسین‎بیگ (نیمۀ دوم سدۀ 13ق /  19م)، شاعر ایرانی. وی اصلاً از ایروان و عمّش حاج ملامحمد، شیخ‎الاسلام آن شهر بود. در جوانی به تهران آمد و از ملازمان خدمت ظلّ‎السّلطان علیشاه پسر فتحعلی‎شاه گردید. آشفته از اهل دانش و به تاریخ سلاطین آشنا بود. شاملوی خراسانی که از معاصران اوست، او را نیک‎سرشت و دارای کمالات انسانی می‎داند و دربارۀ او می‎گوید: «صاحب مضامین بلند و ابیات دلپسند است و از دفتر ارباب سیر باخبر و از حالات سلاطین سلف مستحضر» (ص 231).
دیوان یا مجموعۀ اشعار او به دست نیامده است. نمونۀ اندکی از شعر او را در تذکره‎ها می‎توان دید و از همین مقدار اندک چنین برمی‎آید که اشعار او بیشتر غزل بوده است. شیوۀ او در غزلسرایی به سبک معروف به «هندی» نزدیک است و مضامین نو در اشعارش دیده می‎شود.

مآخذ

بسمل، میرزا علی‎اکبر نوّاب، تذکرۀ دلگشا، نسخۀ خطّی ملّی ملک (تهران)، شمـ 3840، ص 213؛ تربیت، محمدعلی، دانشمندان آذربایجان، تهران، 1314ش، صص 12-13؛ شاملوی خراسانی، محمدصالح، محک ‎شعراء، نسخۀ خطی ملی (تهران)، شمـ 4096؛ فرهنگ سخنوران؛ محمود قاجار، سفینة المحمود، به کوشش عبدالرسول خیام‎پور، تبریز، مؤسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران، 1346ش، صص 656-657.

جعفرشعار