فقه، علوم قرآنی و حدیث

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • ابن بردس | اِبْنِ بَرْدِس‌، عمادالدين‌ ابوالفداء اسماعيل‌ بن‌ محمد بن‌ بردس‌ ابن‌ رسلان‌ بعلبكی‌ حنبلی‌ (جمادی‌ الآخر 725- شوال‌ 786 ق/ مه 1325- دسامبر 1384 م)، محدث‌، مقری‌ و نظم‌پرداز. در آغاز از قطب‌الدين‌ ابوالفتح‌ يونينی‌ دانش‌ آموخت‌، آنگاه‌ راهی‌ دمشق‌ شد و از مشايخ‌ وقت‌ همچون‌ قاسم‌ بن‌ عساكر، ابن‌ زراد، ابن‌ ش...
  • ابن بری، ابوالحسن | اِبْنِ بَرّی‌، ابوالحسن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ حسين‌ رباطی‌ مالكی‌ (ح‌ 660-731 ق‌/ 1263-1331 م)‌، لغوی‌ و مقری‌. از زنـدگی‌ وی‌ اطلاع‌ چندانـی‌ در دست‌ نيست‌. در تـازه‌، يكی‌ از شهرهای‌ مراكش‌ زاده‌ شد (كنون‌، 1/ 219). علوم‌ اسلامی‌ عصر خويش‌ را به‌ خوبی‌ فراگرفت‌ و در قرائات‌ مختلف‌ قرآن‌ استاد...
  • ابن برزالی | اِبْنِ بِرْزالی‌، ابومحمد علم‌الدين‌ قاسم‌ بن‌ محمد بن‌ يوسف‌ برزالی‌ دمشقی‌ (665- 739 ق‌/ 1267- 1338 م‌)، مورخ‌ و محدث‌ شافعی‌ دمشق‌. نياكان‌ او از اشبيليۀ اندلس‌ و از قبيلۀ «بِرزاله‌» بوده‌اند، اما روشن‌ نيست‌ در چه‌ زمانی‌، به‌ دمشق‌ كوچ‌ كرده‌اند. شهرت‌ آنان‌ به‌ برزالی‌ و اشبيلی‌ به‌ دليل‌ ياد شده‌ است‌ ...
  • ابن برهان، ابوالفتح | اِبْنِ بَرْهان‌، ابوالفتح‌، احمد بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ بَرْهان‌ (479- 518 ق‌/ 1086-1124 م‌)، اصولی‌ و فقيه‌ شافعی‌ از مردم‌ بغداد (سبكی‌، 6/ 30). چون‌ پدر او حمامی‌ بود به‌ «ابن‌ الحمامی‌» نيز شهرت‌ داشت‌ (ابن‌ جوزی‌، 9/ 250). وی‌ نخست‌ حنبلی‌ بود و در نوجوانی‌ نزد يكی‌ از علمای‌ حنبلی‌ به‌ نام‌ ابوالوفاء بن‌...
  • ابن بزری | اِبْنِ بَزْری‌، زين‌الدين‌ جمال‌ الاسلام‌ ابوالقاسم‌ عمر بن‌ محمد بن‌ احمد بن‌ عِكْرِمۀ جَزَری‌ (471-560 ق‌/ 1078-1165 م‌)، فقيـه‌ شافعی‌. ابن‌ بزری‌ اهـل‌ جزيـرۀ ابن‌ عُمَر ــ شهری‌ در شمال‌ موصل‌ (اكنون‌ در تركيه‌) كه‌ از آن‌ تا موصل‌ سه روز راه‌ و محاط به‌ دجله‌ است‌ (ياقوت‌، 2/ 138) ــ و امام‌، فقيه‌، مفت...
  • ابن بزاز، محمد | اِبْنِ بَزّاز، محمد بن‌ محمد بن‌ شهاب‌ بن‌ يوسف‌ عمادی‌ كَردَری‌ ملقب‌ به‌ حافظ الدين‌ (د 827 ق‌/ 1424 م‌)، فقيه‌ حنفی‌. از آنجا كه‌ وی‌ به‌ «ابن‌ بزاز»، «بزازی»، و گاه‌ «ابن‌ بزازی» معروف‌ بوده‌، می‌توان‌ احتمال‌ داد كه‌ لقب‌ يكی‌ از پدران‌ وی‌ بزاز بوده‌ است‌. چنانكه‌ از نسبتهای‌ «كردری»، «خوارزمی» و «بريقي...
  • ابن بسطام | اِبْنِ بِسْطام‌، حسن‌ بن‌ بسطام‌ بن‌ سابور (شاپور) زيات‌ واسطی‌، محدث‌ شيعی‌ امامی‌ سدۀ 4ق‌/ 10م‌. از زندگی‌ وی‌ چندان‌ اطلاعی‌ در دست‌ نيست‌، پدرش‌ بسطام‌ و عموهايش‌ زكريا، زياد و حفص‌ از ثقات‌ بوده‌ و از امام‌ صادق‌ (ع‌) و امام‌ كاظم‌ (ع)‌ روايت‌ كرده‌اند (نجاشی‌، 110؛ بحرالعلوم‌، / 367- 368). خوانساری‌ وی‌...
  • ابن بشر |
  • ابن بطریق، ابوحسين | اِبْنِ بِطْريق‌، ابوحسين‌، يا ابوزكريا شمس‌الدين‌ يحيی‌ بن‌ حسن‌ بن‌ حسين‌ بن‌ علی‌ بن‌ محمد بن‌ بطريق‌ اسدی‌ حلی‌ (523 -600 ق‌/ 1129-1204 م‌)، محدث‌، فقيه‌، اديب‌ و متكلم‌ امامی‌.
  • ابن بطه عکبری | اِبْنِ بَطّۀ عُكْبَری‌، ابوعبدالله‌ عبيدالله‌ بن‌ محمد (304-387 ق‌/ 917- 997 م‌)، متكلم‌، فقيه‌ و محدث‌ حنبلی‌. نسبت‌ وی‌ به‌ عتبة بن‌ فرقد، صحابی‌ پيامبر اكرم‌ می‌رسد (ابن‌ ابی‌ يعلی‌، 2/ 144). او در عكبرا (شهر كوچكی‌ در حومۀ بغداد) به‌ دنيا آمد و در كودكی‌ برای‌ كسب‌ علم‌ راهی‌ بغداد شد (همو، 2/ 145؛ قس‌: خ...
  • ابن بطه قمی | اِبْنِ بُطّۀ قُمی‌، ابوجعفر محمد بن‌ جعفر بن‌ احمد، محدث‌ شيعی‌ سدۀ 4 ق‌/ 10 م‌. از استادان‌ و مشايخ‌ و نيز شاگردان‌ و روايت‌كنندگان‌ از او می‌توان‌ حدس‌ زد كه‌ وی‌ احتمالاً در اواخر سدۀ 3 ق‌/ 9 م‌ متولد شده‌ و در نيمۀ اول‌ سدۀ 4 ق‌ درگذشته‌ است‌. وی‌ كه‌ به‌ «مؤدب‌» نيز شهرت‌ داشته‌ در قم‌ می‌زيسته‌ و به‌ دا...
  • ابن بنا، ابوعلی | اِبْنِ بَنّا، ابوعلی‌ حسن‌ بن‌ احمد بن‌ عبدالله‌ بن‌ بناء بغدادی‌ حنبلی‌ (396-5 رجب‌ 471 ق‌/ 1006-11 ژانويۀ 1079 م‌)، عالم‌ علوم‌ قرآنی‌، محدث‌، فقيه‌ و استاد در انواع‌ علوم‌. وی‌ در بغداد زاده‌ شد. ابن‌بنا را داماد علی‌ بن‌ حسن‌ قرميسينی‌ (د 460 ق‌/ 1068 م‌) دانسته‌ و گفته‌اند كه‌ دختر قرميسينی‌، مادر ابونصر...
  • ابن بهلول | اِبْنِ بُهْلول‌، ابوجعفر احمد بن‌ اسحاق‌ تنوخی‌ انباری‌ (231- 318 ق‌/ 846-930 م‌)، قاضی‌ حنفی‌، اديب‌، لغوی‌، نحوی‌ و شاعر. وی‌ در انبار (عراق‌) زاده‌ شد. پدرش‌ از حافظان‌ بزرگ‌ بود كه‌ ابن‌ عُيينه‌ و طبقه‌اش‌ را دريافته‌ بود و برادرش‌ بهلول‌ نيز محدثی‌ معتبر بود كه‌ از سعيد ابن‌منصور و طبقه‌اش‌ روايت‌ می‌كرد...
  • ابن بیع |
  • ابن بیری | اِبْنِ بيری‌، ابواسحاق‌ ابراهيم‌ بن‌ حسين‌ بن‌ احمد بن‌ محمد بن‌ احمد بن‌ بيری‌ (1023 يا 1029- 1099 ق‌/ 1614 يا 1620- 1688 م‌)، فقيه‌ حنفی‌ و مفتی‌ مكه‌.
  • ابن ترکمانی | اِبْنِ تُرْكُمانی،‌ ابوالحسن‌ علاءالدين‌ علی‌ بن‌ عثمان‌ بن‌ مصطفی‌ ماردينی‌ (683-750 ق‌/ 1284- 1349 م‌)، مفسر، محدث‌، فقيه‌ و قاضی‌ حنفی‌، اديب‌ و شاعر مصری‌. نياكان‌ او از قبيلۀ «تركمان‌» و از «ماردين‌» ــ قلعه‌ای‌ در بين‌النهرين‌ ــ بودند (ابن‌تغری‌ بردی‌، المنهل‌ 1/ 362-363) كه‌ به‌ مصر كوچ‌ كردند. پدر او...
  • ابن تیمیه، فخرالدین | اِبْنِ تَيْميّه‌، فخرالدين‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ خضر بن‌ محمد (542 -622 ق‌/ 1147-1225 م‌)، فقيه‌، مفسر، خطيب‌، اديب‌ و شاعر حنبلی‌. سال‌ مرگ‌ او را 621 ق‌ نيز نوشته‌اند (ياقوت‌، 1/ 403). وی‌ از عالمان‌ بنام‌ خاندان‌ «ابن‌ تيميه‌ حرّانی» و عموی‌ پدر تقی‌الدين‌ احمد بن‌ عبدالحليم‌ ابن‌تيميه‌ (ه‍ م‌)، عالم‌ و فق...
  • ابن ثلجی | اِبْنِ ثَلْجی‌، ابوعبدالله‌ محمدبن‌ شجاع‌ (181-266 ق‌/ 797- 880 م‌)، فقيه‌ و محدث‌ حنفی‌ در بغداد. علت‌ اشتهارش‌ به‌ ثلجی‌ انتساب‌ وی‌ به‌ جدش‌ «ثلج‌» است‌ (سمعانی‌، 3/ 144). او فقه‌ را نزد حسن‌ بن‌ زياد لؤلؤی‌ آموخت‌ و از پيشوايان‌ فقهی‌ زمان‌ خود شد (ابن‌ تغری‌ بردی‌، 3/ 42). از يحيی‌ بن‌ آدم‌، اسماعيل‌ بن‌...
  • ابن تیمیه، عبدالسلام |
  • ابن تیمیه، تقی الدین | اِبْنِ تَيْميّه‌، تقی‌الدين‌ ابوالعباس‌ احمد بن‌ شهاب‌الدين‌ عبدالحليم‌ ابن‌ مجدالدين‌ عبدالسلام‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ ابی‌ القاسم‌ محمد بن‌ الخضر بن‌ محمد بن‌ الخضر الحرانی‌ الدمشقی‌ الحنبلی‌، از مشاهير علمای‌ اسلام‌ (دوشنبه‌ 10 ربيع‌الاول‌ 661 - شب‌ دوشنبه‌ 20 ذيقعده‌ 728 ق‌/ 22 ژانويۀ 1263-26 سپتامبر 1328 م‌).
  • ابن جارود | اِبْنِ جارود، ابومحمد عبدالله‌ بن‌ علی‌ معروف‌ به‌ ابن‌‌جارود (ح‌ 230-307 ق‌/ 845- 919 م‌)، محدث‌ و ناقد حديث‌ نيشابوری‌ ساكن‌ مكه‌.
  • ابن جابر، شمس الدین | اِبْنِ جابِر، شمس‌الدين‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ جابر بن‌ محمد وادی‌ آشی‌ اندلسی‌ تونسی‌ (673- 749 ق‌/ 1274- 1348 م‌)، راوی‌ و محدث‌ مالكی‌. اصل‌ وی‌ از ودای‌ آش‌ غرناطه‌ بود، اما خود در جمادی‌الآخر 673 ق/ دسامبر 1274 م در تونس‌ زاده‌ شد (ابن‌ فرحون‌، 311؛ ابن‌ حجر، 5/ 152) و همانجا پرورش‌ يافت‌. از پدر خويش‌ جا...
  • ابن جباب | اِبْنِ جَبّاب‌، ابو عمر احمد بن‌ خالد بن‌ يزيد قُرْطُبی‌ (246-322 ق‌/ 860-934 م‌)، محدث‌ و فقيه‌ مالكی‌. وی‌ را به‌ جَيانی‌ (ابن‌ ماكولا، 2/ 138؛ نيز نک‍ : سمعانی‌، 3/ 180 كه‌ به‌ اشتباه‌ جِبٰابی‌ نوشته‌ است‌) و ابوعمرو (ابن‌ فرحون‌، 1/ 159) نيز ياد كرده‌اند كه‌ مورد اخير نادرست‌ به‌ نظر می‌رسد. جبّاب‌ كه‌ به...
  • ابن جبیر |
  • ابن جحام | اِبْنِ جُحام‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ عباس‌ بن‌ علی‌ بن‌ مروان‌ بن‌ ماهيار ملقب‌ به‌ بزاز، مفسر، محدث‌ و فقيه‌ امامی‌. شيخ‌ طوسی‌ از وی‌ به‌ صورت‌ ابن‌ حجام‌ نام‌ برده‌ ( رجال‌، 504؛ همو، الفهرست‌، 149)، ليكن‌ با توجه‌ به‌ اينكه‌ نجاشی‌ (ص‌ 379) نام‌ وی‌ را ابن‌ جحام‌ ذكر كرده‌ و علامۀ حلی‌ (ص‌ 161) بر اين‌ ضبط...
  • ابن جباره | اِبْنِ جُباره‌، ابوالعباس‌ احمد بن‌ محمد بن‌ عبدالولی‌ مقدسی‌ مَرداوی‌، ملقب‌ به‌ شهاب‌الدين‌، مُقری‌ فقيه‌، نحوی‌ و مفسر سده‌های‌ 7 و 8 ق‌/ 13 و 14 م‌. وی‌ فرزند يكی‌ از علمای‌ بزرگ‌ حنبلی‌ است‌ (ابن‌ رجب‌، 2/ 343). نسبت‌ «مرداوی» اشاره‌ به‌ اين‌ نكته‌ دارد كه‌ اصل‌ اين‌ خاندان‌ از قريۀ «مردا» در حومۀ نابلس‌...
  • ابن جریج | اِبْنِ جُرَيْج‌، عبدالملك‌ بن‌ عبدالعزيز بن‌ جريج‌ مكنّی‌ به‌ ابوالوليد و ابوخالد (ح‌ 80 - 150 يا 151 ق‌/ 699-767 يا 768 م‌)، محدث، فقيه‌، حافظ، قاری‌ و مفسر مكی‌ رومی‌ الاصل‌ كه‌ او را فقيه‌ الحرم‌ يا شيخ‌ الحرم‌ نيز خوانده‌اند. در تاريخ‌ تولد و درگذشت‌ وی‌ اختلاف‌ است‌ (نک‍ : كتبی‌، 6/ 75؛ داوودی‌، 1/ 352؛ ...
  • ابن جزری، شمس الدین | اِبْنِ جَزَری‌، شمس‌الدين‌ ابوالخير محمدبن‌ محمد بن‌ يوسف‌ (751-833 ق‌/ 1350-1430 م‌)، مقری‌، محدث‌ و فقيه‌ شافعی‌. نسبت‌ جزری‌ به‌ جزيرۀ ابن‌ عمر واقع‌ در جنوب‌ شرقی‌ تركيه‌ كنونی‌ است‌ (سخاوی‌، 9/ 255). او در دمشق‌ متولد شد (نک‍ : سخاوی‌، كه‌ داستانی‌ دربارۀ تولد وی‌ نقل‌ كرده‌ است‌، 9/ 256-255) و در 766 ق‌...
  • ابن جزی | اِبْنِ جُزَی‌، نام‌ چند تن‌ از علمای‌ خاندان‌ بنی‌ جزی‌ كه‌ در سده‌های‌ 7- 9 ق‌/ 13-15 م‌ در مغرب‌ و اندلس‌ می‌زيسته‌اند و به‌ «كلبی» معروفند. اين‌ خاندان‌ در اصل‌ اهل‌ ولبه از دژهای‌ براجله‌ (واقع‌ در جنوب‌ غرناطه‌) بوده‌اند، نخستين‌ فرد از اين‌ خاندان‌، همراه‌ حاكم‌ اندلس‌ ابوالخطار حسام‌ بن‌ ضرار كلبی‌ (د ...
  • ابن جعابی | اِبْنِ جِعابی‌، ابوبكر محمد بن‌ عمر بن‌ محمد تميمی‌ 284-355 ق‌/ 897-966 م‌)، محدث‌ و رجالی‌ امامی‌.
  • ابن جعفر | اِبْنِ‌جَعْفَر، ابوجابر محمد بن‌ جعفر اَزكَوی‌ (د 281 ق‌/ 894 م‌)، فقيه‌ اباضی‌ عمان‌ و مؤلف‌ كتاب‌ معروف‌ الجامع‌، منابع‌ شرح‌ حال‌ اباضی‌ از جزئيات‌ زندگی‌ او اطلاعی‌ به‌ دست‌ نداده‌اند. از نسبت‌ ازكوی‌ او چنين‌ برمی‌آيد كه‌ اهل‌ ازكی‌ (در جنوب‌ غرب‌ مسقط) بوده‌ است‌. اگر عبارت‌ ابن‌جعفر در الجامع‌ (2/ 113)...
  • ابن جماز | اِبْنِ جَمّاز، ابوالربيع‌ سليمان‌ بن‌ مسلم‌ زُهْری‌ مَدَنی‌، يكی‌ از دو راوی‌ قرائت‌ ابوجعفر يزيد بن‌ قعقاع‌ از قراء عشر در سدۀ 2 ق‌/ 8 م‌.
  • ابن جمال | اِبْنِ جَمال‌، علی‌ بن‌ ابی‌ بكر بن‌ احمد انصاری‌ خزرجی‌ مكی‌ شافعی‌ (1002-1072 ق‌/ 1594-1662 م‌)، فقيه‌، مقری‌ و رياضی‌دان‌. او در مكه‌ متولد شد و در چهار سالگی‌ با از دست‌ دادن‌ پدر بی‌سرپرست‌ ماند، ولی‌ پس‌ از مدتی‌ تحت‌ سرپرستی‌ و تربيت‌ شيخ‌ ابوالفرج‌ مزين‌ قرار گرفت‌. ابن‌ جمال‌ نزد شيخ‌ عبدالرحمن‌ بن‌ ...
  • ابن جندی | اِبْنِ جُنْدی‌، ابوالحسن‌ احمد بن‌ محمد بن‌ عمران‌ (يا عمر) بن‌ موسی‌ بن‌ عروة بن‌ جراح‌ بن‌ علی‌ بن‌ زيد بن‌ بكر بن‌ حريش‌ نَهْشَلی‌ بغدادی‌، محدث‌ شيعی‌ (306-396 ق‌/ 918-1006 م‌). تولد او را در 305 و 307 نيز گفته‌اند (خطيب‌، تاريخ‌ بغداد، 5/ 77). نجاشی‌ او را استاد خويش‌ خوانده‌ و می‌گويد ابن‌جندی‌ واسطۀ ما...
  • ابن جماعه | اِبْنِ جَماعه‌، عنوان‌ خاندانی‌ شافعی‌ مذهب‌ كه‌ در سده‌های‌ 7- 9 ق‌/ 13-15 م‌ (دورۀ حكومت‌ مماليك‌) در مصر و شام‌ عهده‌دار مناصبی‌ بودند. اين‌ خاندان‌ در اصل‌ از حماه‌ سوريه‌ بودند و نسب‌ خود را به‌ قبيلۀ كنانۀ ساكن‌ عربستان‌ می‌رساندند (صليبی‌، 98؛ عليمی‌، 2/ 150-151). از زندگی‌ نيای‌ بزرگ‌ اين‌ خاندان‌ كه‌...
  • ابن جمهور | اِبْنِ جُمْهور، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ جمهور عمّی‌ عربی‌ بصری‌ (د 210 ق‌/ 825 م‌)، محدث‌ و اديب‌ شيعی‌. مورخان‌، كنيه‌ و نام‌ پدر و جد پدری‌ وی‌ را با اختلاف‌ آورده‌اند. ابن‌نديم‌ (ص‌ 278) وی‌ را محمد بن‌ حسين‌ بن‌ جمهور عمی‌ و نجاشی‌ (ص‌ 337)، محمد بن‌ جمهور عمی‌ خوانده‌ است‌. طوسی‌ از او با نام‌ محمد بن‌ جمهو...
  • ابن جوصا | اِبْنِ جَوصا، ابوالحسن‌ احمد بن‌ عمير بن‌ يوسف‌ بن‌ موسی‌ دمشقی‌ (د 320 ق‌/ 932 م‌)، محدث‌. او مولای‌ بنی‌ هاشم‌ و به‌ روايتی‌ مولای‌ محمد بن‌ صالح‌ بن‌ بيهس‌ كلابی‌ بود و در زمان‌ خود از اركان‌ حديث‌ شمرده‌ می‌شد (ابن‌عساكر، 7/ 91). در شام‌ و مصر به‌ تحصيل‌ حديث‌ پرداخت‌ (ذهبی‌، تذكره‌، 3/ 795)، چنانكه‌ او ر...
  • ابن جوهری |
  • ابن جنید اسکافی | اِبْنِ جُنَيْدِ اِسْكافی‌، ابوعلی‌ محمد بن‌ احمد كاتب‌ اسكافی‌، فقيه‌ و متكلم‌ امامی‌ سدۀ 4 ق‌/ 10 م. او از خاندان‌ بنی‌ جنيد بود، كه‌ در اسكاف‌ از نواحی‌ نهروان‌، بين‌ بغداد و واسط، رياست‌ داشتند (ابن‌ادريس‌، 99؛ قس‌: ياقوت‌، 1/ 252). دربارۀ تاريخ‌ ولادت‌ او در منابع‌ گزارشی‌ ديده‌ نمی‌شود، اما از آنجا كه‌ ق...
  • ابن جهم |
  • ابن جهیم | اِبْنِ جُهَيْم‌، مفيدالدين‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ اسدی‌، حلی‌، متكلم‌، فقيه‌ و اصولی‌ شيعی‌ در سدۀ 7 ق‌/ 13 م‌. نام‌ نيای‌ بزرگ‌ او را ابن‌طاووس‌ (ص‌ 109) به‌ صورت‌ «جهم‌» ضبط كرده‌ است‌ (برای‌ آگاهی‌ از نام‌ و نسب‌ وی‌ نيز نک‍ : شهيد اول‌، 30؛ حر عاملی‌، 2/ 254؛ بحرانی‌، 265). از تاريخ‌ تولد و وفات‌ وی‌ ...
  • ابن حاج، ابوالبرکات | اِبْنِ حاج‌، ابوالبركات‌ محمد بن‌ محمد بن‌ ابراهیم‌ بن‌ محمد بن‌ خلف‌ سلمی‌ بلفیقی‌ (680-770 ق‌/ 1281- 1369 م‌)، محدث‌، فقیه‌ مالكی، مقری‌، قاضی‌، شاعر و مورخ‌ اندلسی‌. برخی‌ از مآخذ تولد او را در 664 ق‌ و فوتش‌ را به‌ تفاوت‌ در 771، 773، 774 ق‌ نیز آورده‌اند (ابن‌ حجر، 5/ 416- 418؛ نباهی‌، 166؛ ابن‌ قاضی‌، 2...
  • ابن حاج، ابوعبدالله محمد طالب | اِبْنِ حاج‌، ابوعبدالله‌ محمد طالب‌ بن‌ حمدون‌ سلمی‌ (د 9 ذيحجۀ 1273 ق‌/ 31 ژوئيۀ 1857 م‌)، مورخ‌، قاضی‌ و فقيه‌ مالكی‌. او از پدرش‌ حمدون‌ و برادرش‌ محمد و ابوعبدالله‌ يازغی‌ و شيخ‌ عبدالقادر كوهن‌ و احمد بن‌ كيران‌ و جز آنان‌ دانش‌ آموخت‌. از شاگردان‌ و راويان‌ وی‌ محمد بن‌ احمد بنانی‌ مراكشی‌، ابوالعباس‌ ا...
  • ابن حاج، ابوالفیض | اِبْنِ حاج‌، ابوالفيض‌ حمدون‌ بن‌ عبدالرحمن‌ بن‌ حمدون‌ سُلمی‌ مِرداسی‌ (1174-7 ربيع‌الثانی‌ 1232 ق‌/ 1761-24 فوريۀ 1817 م‌)، مفسر، اديب‌ و فقيه‌ مالكی‌. ازهری‌ (ص‌ 143) كنيۀ او را ابوالمواهب‌ آورده‌ است‌. ابن‌ حاج‌ در فاس‌ متولد شد و پرورش‌ يافت‌ (گنون‌، 1/ 296) و علوم‌ دينی‌ و ادبی‌ را نزد استادانی‌ چون‌ طي...
  • ابن حاج، ابوعبدالله محمد بن محمد | اِبْنِ حاج‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ محمد بن‌ محمد عبدری‌ فاسی‌ (د 20 جمادی‌ الاول‌ 737 ق‌/ 25 دسامبر 1336 م‌)، فقيه‌ مالكی‌. با توجه‌ به‌ اينكه‌ مدت‌ زندگی‌ او را بيش‌ از 80 سال‌ نوشته‌اند (ابن‌ رافع‌، 1/ 154؛ ابن‌ ملقن‌، 471)، می‌توان‌ تولد او را در حدود 657 ق‌ تخمين‌ زد. ابن‌ حاج‌ در آغاز از علمای‌ فاس‌ دانش‌...
  • ابن حاجب، ابوحفص | اِبْنِ حاجِب‌، ابوحفص‌ عمر بن‌ محمد بن‌ منصور امينی‌ ملقب‌ به‌ عزالدين‌ (593- 28 شعبان‌ 630 ق‌/ 1197- 9 ژوئن‌ 1233 م‌)، محدث‌ و مورخ‌ دمشقی‌. برخی‌ از منابع‌ كنيۀ او را «ابوالفتوح‌» نيز ذكر كرده‌اند (ابن‌ مستوفی‌، 1/ 409). وی‌ در دمشق‌ به‌ دنيا آمد و احتمالاً به‌ سبب‌ آنكه‌ جدش‌، منصور بن‌ مَسْرور، حاجب‌ و در...
  • ابن حاشر |
  • ابن حامد | اِبْنِ حامِد، ابوعبدالله‌ حسن‌ بن‌ حامد بن‌ علی‌ بن‌ مروان‌، معروف‌ به‌ وراق‌ (د 403 ق‌/ 1012 م‌)، فقيه‌، اصولی‌ و محدثِ بنامِ حنبلی‌. از تاريخ‌ تولد و جزئيات‌ زندگی‌ او آگاهی‌ چندانی‌ در دست‌ نيست‌. وی‌ در بغداد می‌زيست‌ و استاد و فقيه‌ حنبليان‌ در روزگار خود بود (خطيب‌، 7/ 303). او را مجدِّدِ فقه‌ حنبلی‌ در...
  • ابن حبش | اِبْنِ حَبَش‌، ابوعلی‌ حسين‌ بن‌ محمد دينوری‌ (پيش‌ از 300- 373 ق‌/ 913-983 م‌)، مقری‌ دينور. از جزئيات‌ زندگی‌ وی‌ چيزی‌ نمی‌دانيم‌. تنها می‌توان‌ گفت‌ كه‌ او برای‌ استماع‌ از ابويعلی‌ موصلی‌ (د 307 ق‌) و عباس‌ رازی‌ (د 310 ق‌) می‌بايست‌ پيش‌ از 300 ق‌ متولد شده‌ و در اوايل‌ عمر در بغداد بوده‌ باشد. ابن‌ حبش...
  • ابن حبان | اِبْنِ حِبّان‌، ابوحاتم‌، محمد بن‌ حبان‌ بن‌ احمد بن‌ حبان‌ (ح‌ 270- 21 شوال‌ 354 ق‌/ 883 -20 اكتبر 965 م‌)، محدث‌، فقيه‌ شافعی‌، مورخ‌ و لغوی‌ تميمی‌ بُستی‌.

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: