محمدعلی موحد، مولاناشناس و شمس‌شناس، در این نشست بیان کرد: مؤسسه مطالعات اسماعیلیه تقریباً با شروع انقلاب اسلامی آغاز به کار کرد و از همان ابتدا نیز به سراغ دانشوران ایرانی صاحب‌نام از جمله مرحوم داریوش شایگان رفت، ولی این افراد دل‌مشغولی‌های خاص خود را داشتند. پس از ۱۰ سال، شخصی که شایسته بود در مؤسسه باشد، یعنی آقای دفتری آمد و در ظرف مدت سه سال پس از پیوستن به مؤسسه، کتاب معروف خود را در مورد تاریخ اسماعیلیه منتشر کرد و اثر «میراث دوم» وی ۱۱ سال بعد، در سال ۲۰۱۱، منتشر شد. به گزارش روابط عمومی موسسه خانه کتاب؛ نشست معرفی و بررسی کتاب «حق حیوان، خطای انسان؛ درآمدی به فلسفه اخلاق» یک شنبه (۹ تیرماه) در موسسه خانه کتاب برگزار می شود.
22 سال از دوم خرداد 1376 میگذرد، روزی که در تاریخ مشروطهخواهی ایرانیان، بدون تردید یک نقطه عطف به حساب میآید، همچون 14 مرداد 1285 و 30 تیر 1331 و 22 بهمن 1357. روزهایی که ایرانیان پوستین رعیتی را از تن به در آوردند یا به تعبیر کانت، از نابالغی خودخواسته به در آمدند و به عنوان مردم یا شهروند، برای تعیین سرنوشت خودشان در عرصه سیاسی و اجتماعی حاضر شدند.
محمدعلی موحد؛ عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، برای آئین اختتامیه چهارمین جشنواره خاتم، مطلبی با موضوع پرداختن به ساحت مبارک پیامبر (ص) در مثنوی مولوی نوشت که به شرح زير است:
«محمدعلی موحد» حقوقدان، عرفان‌پژوه و تاریخ‌نگار کشورمان گفت: حق آزادی بیان بسیار خوب است اما تا زمانی که به اتکای آن دست به هر کاری نزنیم، در برابر آزادی بیان مسئولیتی هم هست و کسی که از این حق سوء استفاده می‌کند باید بداند که چه بلایی بر سر جهان می‌آورد.
در فرهنگ تعلیم و تعلم که در ایران سابقه‌ای بیش از هزارسال دارد، علاقمندان به علم و دانش و فرهنگ، جامع‌الاطراف و همه چیز دان پرورش می‌یافتند؛ دانش عالمان دانشنامه‌ای بود؛ گذشته از قرن‌های پیشین در همین سده اخیر دانشمندانی داشته‌ایم که در زمینه‌های گوناگون صاحب نظر بوده‌اند و آثار آنها در رشته‌های مختلف از جمله مآخذ شمرده می‌شود.
استاد موحد به دنبال مطالب پیش می‌نویسند: «عبدالباقی می‌نویسد: این نسخه به تملک صاحب‌عطا درآمد و بعد از آن به دست کسی به نام جمال‌الدین مبارک رسید که گویا از جان و دل شیفتة مولانا و سلطان‌ولد بود و از جانب او به خانقاه وقف گردید.» (ص۵۹)
مثنوی به دلیل سکوت مولانا دربارۀ قصۀ پسر سوم ناقص نمانده است. مولانا در بیت پنجم و بعد از آن در تکمله‌ای که سلطان ولد سروده است، پاسخ پسر خود را داده است. پاسخ این پرسش غیرمستقیم در مقالات شمس است. این قضیه دو بار در مقالات آمده است. شمس خود بار دوم که خلاصه‌ترِ ماجرا را نقل می‌کند، می‌گوید: «حکایت معروف است.»
برآنم آن مضمونی که سعدی به سادگی‌درگلستان آورده، مولانا در بیت مورد نظر همان مفهوم را به صورتی دیگر بیان کرده است: شمشیر نیک از آهن بد چون کند کسی؟ر ناکـس به تربیت نشود ای حکیم کس…
مراسم نکوداشت برای هفت دهه خدمات فرهنگی و ادبی محمدعلی موحد، ادیب، عرفان‌پژوه، حقوقدان و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، با عنوان «باغبان مثنوی و پیر پاینده ادب و عرفان»، عصر دیروز در سالن فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.
روز انتشار گفت‌و‌گوی تفصیلی روزنامه «ایران» با محمدعلی موحد همراه با حدیث قرب دیگران درباره جایگاه این پیر برنای فرهنگ، ادبیات و عرفان ایرانی، مصادف شد با مراسم تجلیل از او در دانشگاه تهران. این بزرگداشت که به میزبانی دانشگاه تهران و در تالار فردوسی (که هنوز گویا طنین صدای بزرگان فرهنگ و ادب این مملکت را در قلب خود دارد) به همت کمیسیون ملی یونسکو در ایران در حالی برگزار شد که شیفتگان این پیر فروتن و گرانسنگ، تالار را مالامال کرده بودند و به هر گوشه‌ای که نظری می‌انداختی، بزرگی از مقابل چشم می‌گذشت
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید