اخبار

نادرشاه افشار حدود خاوری ایران را به حدود تاریخی و باستانی آن رساند ولی با کشته شدن وی، قلمروی او فروپاشید. در قسمت اعظمی از بخش‌های خاوری ایران، احمد شاه ابدالی، حکومت سدوزایی یا درانیان را تأسیس کرد و در بخش‌های باختری و مرکزی خراسان پس از مدتی کشمکش، سرانجام نوه نابینای نادرشاه یعنی شاهرخ شاه افشار، حکومتی ضعیف و ناتوان ایجاد کرد، حکومتی که از اقتدار لازم بی‌بهره بود و در درون آن خوانین و قدرت‌های محلی صرفاً اطاعتی ظاهری از شاهرخ شاه افشار داشتند.

روایت‌هایی از عباس میرزا، به بهانه سالگرد انعقاد قرارداد ترکمانچای «عمر من برای راحتی اهالی ایران صرف شد. آنان را فرزند و برادر خود دانسته و راحت آنان را بر خود مقدم داشتم.» این فرازی از آخرین وصایای سیاسی مردی است که عمر خود را برای ایران صرف کرد و در دهم جمادی الثانی 1249 نگران از سرنوشت اهالی ایران، چنانچه در یکی از واپسین نامه‌های خود آورده بود «جان من در راه دولت صرف و باید تمام شود»، سرانجام جان خود را صرف دولت و ملت کرد.

محمدعلی فروغی وجوه مختلفی دارد؛ فروغی سیاستمدار، فیلسوف و اندیشمند هرکدام جذابیت‌های خاص خود را دارند و از جنبه‌های گوناگون قابل بررسی و مطالعه هستند. اما کارنامه فروغی به‌عنوان یک دیپلمات نیز قابل توجه است. فروغی به‌عنوان عضو هیأت نمایندگی ایران در کنفرانس صلح پاریس و وزیر امور خارجه در کابینه‌های حسن مستوفی‌الممالک، سردارسپه و مخبر السطنه هدایت و وزیر خارجه کابینه خودش در سال‌های 1312 تا 1314 و سفیر کبیر ایران در ترکیه در سال‌های 1306 تا 1309 و نیز سه بار نخست‌وزیر نقش مهمی در سیاست خارجی ایران در برهه‌هایی حساس و تعیین‌کننده داشته است. دستاورد دیپلماتیک فروغی چندان درخشان نیست.

سه سال و نیم صدارت میرزا تقی‌خان فراهانی امیر نظام مشهور به امیرکبیر (۱۱۸۵- ۱۲۳۰)، در تاریخ‌نگاری ایرانی به یکی از نقاط عطف تاریخ معاصر ایران تبدیل شده است. جدای از اغراق گویی‌هایی که روایت اسطوره‌ای از امیرکبیر ارائه می‌دهد، میرزا تقی‌خان به نوعی نماد تلاش حکومت مرکزی برای به زیر سلطه درآوردن و مهار اشراف بود.

شیخ خزعل متولد سال 1281 قمری، پسر شیخ جابرخان رئیس طایفه بنی کعب بود. شیخ خزعل از سال 1315 قمری حاکم خودمختار خرمشهر و جنوب خوزستان بود. و پس از مدتی به حکومت اهواز نیز انتخاب شد.