من ابتدا مقدمة کوتاهی عرض می‌کنم که فکر می‌کنم در روشن شدن اصل موضوع و توضیحات بعدی تأثیر خواهد داشت. همة ما می‌دانیم که امروزه در عرصة جهان، با یک دهکدة جهانی مواجه هستیم. این پدیده را «جهانی شدن» نامیده‌اند. همة ما ناگزیر از تماس با یکدیگر و ارتباطات افزونتر هستیم. امکانات بیشتر شده و ارتباطها به شکل فزاینده‌ای گسترش یافته است. موضوع خیلی ساده‌ای در این میان وجود دارد: آدمها برای اینکه نزدیک بشوند، چگونه باید با یکدیگر تفاهم پیدا کنند؟ اینها نیاز به زبان مشترک دارند.
واژه‌نامه‌های دوزبانه، در زبان و اندیشه ایرانیان، آنچنان اعتبار و اهمیتی داشته که نام آن را مترادف مهمترین و عامترین عنوان در میراث علمی و فکری و معنوی در زبان فارسی، یعنی «فرهنگ» قرار داده‌اند. در هیچ زبان دیگری چنین نیست. البته این امر شاید به جهان‌بینی مستور در ذهن و ضمیر ما بازمی‌گردد؛ زیرا هاضمه معنوی و فکری و رواداری فرهنگی ایرانیان همواره معطوف به دیگر فرهنگها بوده و در تعامل تاریخی گسترده‌ای، به جذب و درک و بومی‌سازی اندیشه‌ها، اصطلاحات، آرمانها، عقاید، حکمت‌ها و آموزه‌های دیگر ملل و تمدنها پرداخته است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید