اخبار

زیرساخت‌های سیاسی و اقتصادی کشور در استحکام پایه‌های مسائل فرهنگی است و یکی ازاین مسائل، توجه به ترویج پژوهش و کمک به نشر آثار درجه اول و ارزشمند است.

در سالهای 62 و 63 دو کامیون کتاب از مرکز تحقیقات فارسی پاکستان برای فروش توسط بابک افشار که کتابفروشی تاریخ را داشت، فرستاده شده بود. مدیر بین الملل وقت وزارت ارشاد گفته بود که چون ایرج افشار فراماسون بوده ما نمی توانیم اجازه ترخیص این کتابها را بدهیم. بابک افشار خاطره جالبی را برای آقای آل داوود نقل می کنند. بابک افشار نقل می کرد که پدرم به من گفته بود که وقتی من بعد از ظهر دارم استراحت می کنم اگر کسی زنگ زد مرا بیدار نکن مگر تقی زاده.

اکبر ایرانی، مدیرعامل مرکز پژوهشی میراث مکتوب گفت: کتابخانۀ ۱۰ هزار جلدی دکتر مصطفی ذاکری که گنجینه ارزشمندی از کتاب‌های ادبی، فلسفی، دینی، جامعه‌شناسی و سایر حوزه‌های نشر است، طبق وصیت‌نامه‌اش به دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج اهدا خواهد شد.

اکبر ایرانی، مدیر عامل مرکز پژوهشی میراث مکتوب در نشست «گرامیداشت روز میراث مکتوب (با نگاهی به چاپ جدید جامع‌التواریخ» گفت: «نهضت احیای نسخ خطی در کشورمان شکل گرفته است، البته پرداختن به احیای نسخ خطی خالی از اشکال و ضعف نیست.» محسن جعفری‌مذهب، عضو هیات علمی اسناد و کتابخانه ملی نیز اظهار کرد: «جامع التواریخ» نخستین تاریخ جهان به معنای صحیح کلمه علمی است.»

یکی از مهمترین منابع تاریخی در زبان فارسی که نسخ متعددی از آن در دست است و خوشبختانه از آفات زمان در امان مانده و دارای اطلاعات منحصر به فردی است، جامع التواریخ است. در اهمیت جهانی این اثر همین بس که از 200 سال قبل تاکنون مورد توجه ایران شناسان و شرق شناسان واقع شده و به زبان‌های بسیاری ترجمه شده است. حاکمیت 120 ساله حکومت مغولان بر ایران (616 هـ. ق‌ تا‌ 736هـ. ق) تحولات بسیاری را‌ باعث شد که در آینده ایران‌ تأثیرات ژرفی داشت

اکبر ایرانی، مدیر مرکز پژوهشی میراث مکتوب درباره راهکارهای کنترل کتابسازی می‌گوید: ‌راهکار اصلی این است که مساله «نقد» نسبت به کتاب‌هایی که منتشر می‌شود جدی‌تر شود، بدین معنی که مراکز علمی باید بخشی از مجلات علمی و پژوهشی خود را به نقد جدی آثاری که به چاپ می‌رسند، اختصاص دهند.

در بسیاری از کتاب‌های مهم متعلق به میراث مکتوب فرهنگ و ادب ایران، نویسندگان بزرگ، نوشته‌ها و نظرات مطرح شده در کتاب‌های دیگران را بدون این که اشاره‌ای به نویسنده یا منبع آن داشته باشند، می‌آورده‌اند! بر اساس معیارها و شیوه‌های دنیای معاصر، آیا این کار قدما را باید «انتحال» یا «بی‌اخلاقی‌های علمی» تلقی کرد؟ دکتر اکبر ایرانی، پژوهشگر و رییس موسسه میراث مکتوب، در یادداشتی که در فیسبوک خود منتشر کرده‌، درباره این موضوع و نوع مواجهه و داوری درباره آثار قدما، به نکته ظریفی اشاره کرده‌است که در ادامه می‌خوانید.

معاونت فرهنگی و هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان هر ساله اردیبهشت‌ماه مراسم نکوداشت مفاخر فرهنگی استان همدان را برگزار می‌کند، امروز دوشنبه ۲۸ اردیبهشت‌ماه از مقام علمی پرویز اذکایی و علیرضا ذکاوتی قراگوزلو قدردانی کرده است.

او ‌زاده مهر بود و شاید به همین سبب هم بود که نسبت به فرهنگ ایران، مهری بیکران داشت. ایران برایش دغدغه بود و می‌کوشید تا هر دم، نمی‌بر این خاک بیفزاید و سیرابش سازد. «ایرج افشار» اما ناغافل پرکشید؛ نه آنکه جوان باشد که هنگام مرگ، 85 سال داشت اما فعالیت هایش در عرصه پژوهش چنان بود که کم از یک جوان نداشت. کمتر کسی را می‌توان یافت که چیزی در حدود 300 جلد کتاب - اعم از تألیف و تصحیح - و 2 هزار مقاله در طول عمرش به رشته تحریر درآورده باشد. افشار از ایران شناسان برجسته بود و در گردهمایی‌ها و کنگره‌های خارج از کشور در صدر ایران شناسی حاضر می‌نشست و سخنش و قلمش، اگر بر اثر کسی مقدمه یا تحشیه می‌نوشت، اعتباری داشت که به اعتلای اثر می‌انجامید.