اخبار

محمدصادق رحمانیان، فعال فرهنگی از راه‌اندازی «جایزه احمد اقتداری» در زمینه‌های تاریخ، مطالعات فرهنگی و زبان‌شناسی در دومین سالروز در گذشت او خبر داد.

کتاب مرجع روح بی قرار ایران دوستانی بود که روح خود را در کالبد خدمت رسانی به فرهنگ ملی ایران دمیده بودند و تالیف ، تحقیق ، نوشتن و نشر مقاله و کتاب از ارکان زیست آنان در طول عمر برکتشان بوده است.

محمدتقی دانش‌پژوه (۳۰ فروردین ۱۲۹۰ ـ ۲۷ آذر ۱۳۷۵) در شرح حال خودنوشتش می‌گوید: «نیاکان من از دهکده‌ای بودند به نام درکا، در بلوک دیلارُستاق لاریجان… نیای سوم من، میرزا گلعلی از تیره روحانی آن سامان… او را فرزندی بود به نام میرزامهدی که فرزندی داشت به نام میرزا آقابزرگ که یک دوره وسائل‌الشیعه چاپ سنگی نخستین، از او به من به ارث رسیده است… پدرم حاج میرزا احمد از مجتهدان و فقهای بنام آمل بود. او هفت سال نجف به سر برده و از مرحوم حاج میرزاحبیب‌الله رشتی اجازه اجتهاد داشت.»

حوزه کار استاد دانش ‌پژوه، حوزه فهرست نویسی، نسخه‎ شناسی و فهرست‌پژوهی بود و شاید از نظر گستردگی کار بی‎نظیر باشد. جنبه ‎ای که معمولا بر آن تکیه می‏‎ شود، نقش ایشان و شیفتگی ‎اش به کتاب و فهرست نسخ خطی و زنده‌کردن آثار گذشته ما زیر نظر ایشان است؛ ولی مهمترین ویژگی مرحوم دانش‌پژوه به نظر من این بود که فیلسوف و منطق‏ دان بزرگی بود. ایشان به عنوان مصحح، آثار بزرگی در حوزه منطق و فلسفه چاپ کرده؛ اما فراتر از این بود.

كشاكش میان عاملیت انسان و ساختارها، یكی از مباحث رایج و داغ در حوزه علوم اجتماعی است، صورتی دیگر از بحث قدیمی جبر و اختیار در فلسفه. در بحث عاملیت و ساختار از این بحث می‌شود كه آیا انسان‌ها توانایی تغییر در شرایط موجود و فراتر رفتن از ساختارها را دارند، یا اینكه هر چه می‌كنند، در نتیجه شرایط ساختاری است. كتاب «عاملیت انسان؛ رویكردی دینی و فلسفی» نوشته خسرو باقری به‌ تازگی توسط انتشارات رشد منتشر و راهی بازار نشر شده است.

شماره ۱۵۷ نشریۀ اطلاعات حکمت و معرفت با عنوان «فلسفه میان‌فرهنگی» ویژۀ زمستان ۱۳۹۹ منتشر شد.

آنچه تا کنون در طول ادوار مختلف نثر پارسی، زبان فارسی را از کژتابی‌ها و کژی‌ها بازداشته، همانا وجود آثار خوب منثور دوران گذشتة ادب و فرهنگ کهن ایران است، آثار مکتوبی که همچون چراغ‌هایی فرا راه نویسندگان و پژوهندگان قرار دارند.

آیین وَر، نوعی سوگند مقدس ایزدی بوده که در ایران باستان هنگام محاکمات مشکل و مبهم برای دادرسی به کار می رفته است. این نوع سوگند با آتش یا آب انجام می گرفته است. به گونه ای که در صورت اثبات نشدن جرم، متهم را با رسومی ویژه، در حضور موبدان وادار می کردند که در درون آتش یا آب رود، یا این که یکی از اندام خود را با شیئی آتشین و تفتیده مماس کند و بی گناهی خود را به اثبات رساند.

کتاب «رباعیات خیّام و خیامانه‌های پارسی» که پژوهشی است جامع درباره رباعیات خیام به کوشش سیدعلی میرافضلی، در جلسه مجازی شب گذشته (جمعه) پردیس کتاب مشهد مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

امیراسماعیل آذر گفت: پیش از عطار نیشابوری، شاهد حضور سنايی غزنوی هستیم. شايد اگر سنايی نبود، از عطار خبری نیز نمی‌‌شد و اگر عطار نبود، مولوی هم وجود نمی‌‌داشت. اين سه شاعر، سه قله رفیع عرفان پارسی‌اند. ‌‌