جعفر شعار در نوشتاری هشدار داده بی‌توجهی به رسم خط و نبودن ضوابط معقول نه‌تنها کار را بر نویسنده و خواننده دشوار می‌کند بلکه گاهی به جعل لغاتی در زبان می‌انجامد.
محمود عابدی، محقق و مصحح برجسته، گفت: اگر کسی علاقه دارد متنی را تصحیح کند، باید اطلاعات جانبی آن را هم پیدا کند. تصحیح‌کردن متنی مثل «شاهنامه» و امثال آن، افتخار بزرگی است، خدمت بزرگی است. ولی مقدمات بسیاری لازم دارد. یکی از این مقدمات، خوب خواندن همان «شاهنامه» است. این کار به مداومت، ممارست، و مطالعه دائم نیاز دارد. امیدوارم که آیندگان ما بیش از ما در این راه آماده شوند و اطلاعات اولیه را کسب کنند.
نخستین نشست از سلسله نشست‌های «نقد و معرفی منابع نوشتاری ایران‌شناسی در حوزه بین‌الملل»، در بنیاد ایران‌شناسی برگزار شد.
در سی‌وچهارمین نشست از سلسله‌نشست‌های «صد کتاب ماندگار قرن»، کتاب سه‌جلدی «تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران» نوشته حسین محبوبی اردکانی مورد معرفی و نقد قرار می‌گیرد.
در شاهنامه سخنی از آرش نیامده و شناخت مردم این روزگار از وی بیشتر مدیون شعر بلند و استوار سیاوش كسرایی است كه گزیده آن به كتاب‌های درسی مدارس راه یافت و با خط زیبای نستعلیق به چاپ رسید؛ متأسفانه پس از انقلاب، این شعر پراحساس درباره قهرمان ملی ایران از كتاب‌های درسی كنار گذاشته شد.
هفتمین همایش ملّی «زبان‌ها و گویش‌های ایران (گذشته و حال)» با مشارکت انجمن علمی ایران‌شناسی و به دبیری علمی محمود جعفری دهقی در مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزار می‌شود.
کتاب «از ظهور تا سقوط سومریان» به عوامل رشد و شکوفایی این تمدن و همچنین دلایل ضعف و نابودی آن توجه ویژه‌ای دارد. نقش جنگ‌ها، تحولات اقلیمی، فشارهای خارجی و چالش‌های داخلی در فروپاشی این تمدن مورد بررسی قرار گرفته است.
شب «فانتزی‌های گم‌شده در شاهنامه» از سلسله‌شب‌های مجله بخارا، پنجشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۴ در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
یک شاهنامه‌پژوه با بیان این که کشور ایران در دوردست‌های تاریخ دارای ساختار سیاسی کامل، سازمان اداری منظم زیر یک پرچم واحد ملی بوده است گفت: این موضوع نشان می‌دهد ایران یکی از قدیمی‌ترین سرزمین‌هایی است که به مفهوم «ملت» به عنوان یکی از مفاهیم علم سیاست معتقد بوده است.
در تاریخ ایرانِ باستان کمتر نامی چنین باوقار و هیبت به گوش می‌رسد که در آن آوای اندیشه، شمشیر و سازندگی همزمان طنین‌انداز باشد و شاپور از آن جمله است. او نه تنها شاهی بزرگ از دودمان ساسانی بود، بلکه به تعبیر سنگ‌نوشته‌ها فرزند «مزداپرستِ ایزد‌تبار» اردشیر بود و از همان آغاز نگاهش نه به یک پادشاهی که به «جهان‌شاهی» دوخته شده بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید