اخبار

اگرچه شعر همچنان یک روایت ناشناخته است اما با زبان ساده تبدیل به پدیده‌ای متفاوت‌تر از پیچش الفبا در قامت مانیفست می‌شود. می‌شود شعر ساده و نه ساده‌لوح که با شیوه‌ای خاص از نوع بیان چنان به سمت سوژه، فضا و موضوع و المان‌هایی تازه حرکت می‌کند و مخاطب را به آن ارجاع می‌دهد که تمام کارکردهای مسلط و غالب گذشته در متن را به سخره می‌گیرد و با این ساده‌گی زبانی، موجب تحول در فکر و زاویه دید مخاطب می‌شود. «ساده‌نویسی» در شعر ایران با محمد شمس‌لنگرودی شکل گرفت، شاعری که این روزها به خاطر همین تفاوت در سبک شعری و البته تبعات این جریان مدام مورد نقد قرار می‌گیرد.

ضیاء موحد معتقد است، واژه‌سازی برای اسم‌ها اهمیت ندارد و نباید در زمینه واژه‌سازی به افراط رسید.این شاعر و منطق‌دان درباره اهمیت واژه‌سازی برای واژه‌های بیگانه عنوان کرد: واژه‌سازی موضوع بسیار بااهمیتی است که باید به آن توجه کرد. بعضی از این واژه‌ها که معادل‌سازی می‌شوند، جا می‌افتند و بعضی هم جا نمی‌افتند؛ بنابراین نباید این کار را تخطئه کرد. اگرچه کسانی چون صادق هدایت هم واژه‌سازی را تخطئه می‌کردند، اما واژه‌ای چون «باشگاه» که هدایت آن را مسخره می‌کرد هم جا افتاد.

هیأت امنای انتشار آثار بدیع‌الزمان فروزانفر بر آن است تا با یاریگری نهادهای شهری، خانه این استاد برجسته را مبدل به موزه کند.هیات امنای آثار مرحوم فروزانفر متشکل از سه نفر هستند که قرار است آثار بدیع‌الزمان فروزانفر زیر نظر این سه تن منتشر شود، «اعلا ستوده» وکیل دو دختر شادروان فروزانفر، «غلامحسین مراقبی» و «مجید جهانی» هیات امنای انتشار آثار هستند.

استاد عبدالله انوار در کتابخانه و موزه ملی ملک، مهم‌ترین اثر علامه محمد بن محمود ملقب به شمس‌الدین آملی را شرح می کند.موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک دوره آموزشی شرح کتاب «نفایس الفنون فی عرایس العیون» علامه محمد شمس‌الدین آملی توسط استاد عبدالله انوار را برگزار می کند.

دکتر هما گل گلاب، فرزند حسین گل گلاب درباره پدرش چند نکته را یاد آور شد و گفت :«پدر فرزند مهدی مصورالملک و ایران بودند. علت لقب مصورالملک هم از آن جهت بود که ایشان نقاش دوران قاجار بودند و پدرم نیز که نقاشی را ارث برده بود هم نقاشی‎اش خوب بود و هم خط بسیار خوبی داشت. البته دربارۀ چیزهای دیگر صحبت کردند که من تکرار نمی‎کنم.

نصر‌الله پورجوادی در نهمین شماره اندیشه پویا ‌در مقاله‌ای انتقادی به مقایسه احمد فردید قبل و بعد از انقلاب پرداخت.نصر‌الله پورجوادی براساس دفترچه یادداشت‌هایش از کلاسهای احمد فردید در سالهای 49 و 50 ، زمانی‌که در دوره فوق‌لیسانس فلسفه در دانشگاه تهران شاگردی احمد فردید را تجربه کرده، این مقاله را نوشته است. او در آن دوره با غلامعلی حداد عادل در کلاس‌های فردید همدوره بود و به یاد دارد که رضا داوری و ابوالحسن جلیلی و رضا براهنی و داریوش آشوری و محمد رضا جوزی و اشخاص دیگری هم گهگاه به این کلاسها می‌آمدند.

شعر ای ایران که توسط حسین گلاب گلاب سروده شده بود، نخستین‌بار با همخوانی گروه کر در سومین برنامه از برنامه‌های انجمن موسیقی ملی در دبستان نظامی (خیابان سپه) اجرا شد. خالقی در این‌باره چنین می‌ نویسد:

بزرگداشت «حسین گل گلاب» به همت مجله بخارا و همکاری دایره‎المعارف بزرگ اسلامی و مؤسسه فرهنگی هنری ملت برگزار شد.این مراسم غروب روز یکشنبه 27 مرداد با حضور چهره هایی از اعضای مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، نویسندگان ، ایران شناسان و فرهیختگانی در موقوفات دکتر محمود افشار برگزار شد و کامران فانی، علی دهباشی، دکتر علی غضنفری، دکتر مهدی فیروزیان، دکتر هما گل گلاب و هومن ظریف سخنرانی کردند.

حزب توده ایران چه پیش و چه پس از کودتای 28مرداد سال 32، همواره حزبی تاثیر‌گذار در تحولات سیاسی و فرهنگی ایران در سال‌های سلطنت پهلوی دوم بوده است؛ این تاثیر‌گذاری البته در مقطع سال‌های 29 تا 32 یعنی از ملی‌شدن صنعت نفت تا کودتای 28 مرداد، بیشتر و اساسی‌تر هم بود، سال‌هایی تاثیر‌گذار که فرجام بد کودتا، راه نوعی دموکراتیسم در ایران را با بن‌بست مواجه کرد، هرچه که بود، امروز 60سال از آن واقعه می‌گذرد، 60سالی که نوع نگاه بازیگران اصلی آن روزها را هم با نوعی دگردیسی همراه کرده است؛ عملکرد حزب توده ایران در کنار ملیون و سایر نیروهای تحولخواه در طول این 60سال مورد کنکاش و موشکافی بسیاری قرار گرفته است بی‌آنکه بازیگران اصلی این گروه‌ها در آن زمان، چندان مجالی برای سخن‌گفتن داشته باشند.

اين اثر دومين كتاب از مجموعه غرب شناسي انتشارات سروش است كه با نقد ادعاهاي غرب در مسير پيشرفت و توسعه، عوامل اصلي دستاوردهاي غرب را از زبان يك دانشمند غربي بيان مي كند. هدف اصلي اين اثر به چالش كشيدن يكي از باورهاي رايج زمان حاضر درباره تاريخ و جغرافياي جهان است. باوري كه تمدن اروپايي و به اصطلاح غرب، امتيازهاي تاريخي منحصر به فردي از جنس خصلت هاي ويژة نژادي، فرهنگي، محيطي، ذهني و روحي خاصي داشته كه در طول تاريخ و تا زمان حاضر به آن نوعي برتري پايدار بر تمام جوامع ديگر بخشيده است.