اخبار

نوگرایی گسسته از سنت به هیچ روی پذیرفتنی نیست. اگر ما تنها نوگرای باشیم، گسسته از پیشینة فرهنگ و تاریخ و اندیشة نیاکانی خویش، آن نوگرایی آشوب‌گرایی خواهد بود. نوگرایی سویمندی است در ساختار، اما اگر ساختار می‌باید بپاید، همچنان زنده، تپنده، شکوفان، بارآور، توانمند، نیاز دارد به سویمندی نو. از همین روست که آنچه سعدی در سخن پارسی کرده است، پیوندی نغز، ناب، دوسویه، پویا، برازنده، سازنده که در میان ساختار و سودمندی پدید آورده است. سعدی از همین دید به این ویژگی والا، کم مانند هم آراسته است که سخنوری است همه‌سویه و همه‌رویه، کمابیش در همه قلمروهای ادب پارسی توانمند، بشکوه، شگفتی‌آفرین، شاهکار آفریده است.

هابرماس بزرگترین نظریه پرداز اجتماعی معاصر است که بعد از آدورنو و هورکهایمر مدتی رهبری و هدایت مکتب فرانکفورت را بر عهده داشت و به تعبیری فعال ترین و مؤثرترین نماینده و رهبر نسل دوم مکتب فرانکفورت به شمار می رود. اگرچه مسئله نقد محور اصلی اندیشه متفکران فرانکفورت است، اما نظریه انتقادی و مسئله نقد برای این متفکران صورت واحدی نداشته است. به نظر هابرماس پیشینیان واقعیت بازگونه را کل واقعیت می‌شناختند و مارکس آن را لحظه ای از واقعیت می‌دانست، لحظه‌ای که باید عوض شود.

درباره شعر ـ این شاخه پُر بار و گرانقدر درخت هنر و فرهنگ و ادب پارسی‌ـ فراوان گفته‌اند و فراوان‌تر هم خواهند گفت و به گمانم هنوز ناگفته‌های زیادی باقی مانده و خواهد ماند و هر چقدر حول این محور مهم و نیرومند صحبت کنند و بنویسند و پژوهش کنند، باز هم در حد شایگانی آن سخن نرفته است.

در دنیا جوایز متعددی در حوزه علوم انسانی برای معرفی برترین آثار، پژوهش‌ها، پایان‌نامه‌ها و تخقیقات این حوزه با نام اشخاص معروف اهدا می‌شوند که کاملا خصوصی هستند.

سنت اسلام‌شناسی در غرب سنتی بسیار قدیمی است که می‌توان ریشه‌های آن را در سنت شرق‌شناسی در دوره حمله ناپلئون بناپارت به مصر دانست. سنت رایج در دوره معاصر اعم توجه خود را روی تاریخ، قرآن، حدیث و فلسفه و کلام اسلامی معطوف کرده است. در این مطالعات آنچه بیشتر مورد تمرکز و مطالعه است فلسفه و کلام اسلامی بود که بیشتر شامل مطالعات تاریخی می‌شود.

فیلسوف و عارف و طبیب قرن هفتم هجری جناب حکیم اوحد‌الدین طبیب رازی از جمله متفکران و نویسندگان کمتر شناخته شده در تاریخ ادبیات ایران(به ویژه در دوران معاصر و امروز کشورمان) محسوب می‌شود. طبیب‌ رازی،‌هم به نثر می‌نوشته و هم به نظم. او در شعر به «اوحدی» تخلص می‌کرده و هم به «رازی» و آثاری که از او بر جای مانده، تحقیقاً در دو زمینه «طبی ـ علمی» و «فلسفی ـ عرفانی» است و چنین بر می‌آید که از سویی «حکیم و طبیب» بوده است و از سوی دیگر فیلسوف و عارف و شاعر.

سجاد صداقت: گذر از 14 مرداد 95، ‌گذار از صدودهمین سالگرد انقلاب مشروطه بود. انقلابی که به معنای واقعی می‌تواند یک «نقطه عطف» در تاریخ معاصر ایران باشد. از آن‌رو انقلاب مشروطه را یک نقطه عطف می‌خوانیم، زیرا این حادثه بزرگ که در 14 مرداد 1285 به دست مظفرالدین شاه قاجار و با امضای او رخ داد، شئون گسترده‌ای از زندگی ایرانیان را تغییر داد.

محمدعلی اکبری: تجربه مشروطه ایران در آغاز به بن‌بست رسید. مشروطه برای چه به بن‌بست رسید؟ این تجربه چرا شکست خورد؟ این بن‌بست و شکست، در پی نگاه‌های عالمان دینی و غیر دینی پدید آمده بود که در آن زمانه وجود داشت. این نگاه‌ها دوگانه بود؛ نخستین نگاه برآن بود که تمدن جدید و افق تاریخی که بشر در آن است، باید منحل شود. گزارشی زیبا از شیخ فضل‌الله نوری در این‌باره در «رساله حُرمت مشروطه» وجود دارد که به وی منسوب است.

تاریخ مطبوعات در ایران نزدیک‌ به 89 سال از عمر خود را در دوره قاجاریه گذرانده است‌. نخستین روزنامه در ایران به نام کاغذ اخبار در سومین سال سلطنت «محمد شاه قاجار» در روز دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۲۱۶ ه.ش

آن طور که اطلاعات ثبت شده در سایت مشهور ویکی پدیا نشان می‌دهد، 59 ساله است و متولد شهر نهاوند. باز هم براساس اطلاعات مندرج در این دانشنامه، کارشناسی ارشد در رشته مدیریت دارد که البته خودش اینها را قبول ندارد! آن طور که محمدرضا عبدالملکیان می‌گوید؛ دوستانی که این مطالب را در ویکی پدیا نوشته‌اند به او لطف کرده و چند سالی سن وی را کمتر کرده اند؛ حتی مدرک دانشگاهی‌اش را هم از کارشناسی مهندسی کشاورزی به کارشناسی ارشد ارتقا داده اند! اما واقعیت این است که او متولد سال 1331 و 64 ساله است و حدود چهل سالی می‌شود که به طور جدی شعر می‌گوید.