آیدین آغداشلو: خاطره‌ای که نسل‌ها برقرار می‌ماند

1392/4/8 ۱۱:۵۶

آیدین آغداشلو در مراسم شب پرویز مرزبان که با همت مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی و مجله بخارا برگزار شد از پرویز مرزبان و تاریخ هنر سخن گفت: به گزارش دبا آغداشلو گفت: «برای بنده اسباب افتخار است که چند کلمه‎ای در اینجا در مدح استاد بزرگ درگذشته آقای پرویز مرزبان عرض کنم و خودم را در مقام جلیلش به نوعی شریک و سهیم کنم. وقتی آدم مدح کسی را می‌‎گوید خودش هم به نوعی در آن مدح حضور پیدا می‌‎کند. این هم اشاره‎ای است به حضور من.

گزارش دبا از شب مرزبان 3
آیدین آغداشلو در مراسم شب پرویز مرزبان که با همت مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی و مجله بخارا برگزار شد از پرویز مرزبان و تاریخ هنر سخن گفت:

به گزارش دبا آغداشلو گفت: «برای بنده اسباب افتخار است که چند کلمه‎ای در اینجا در مدح استاد بزرگ درگذشته آقای پرویز مرزبان عرض کنم و خودم را در مقام جلیلش به نوعی شریک و سهیم کنم. وقتی آدم مدح کسی را می‌‎گوید خودش هم به نوعی در آن مدح حضور پیدا می‌‎کند. این هم اشاره‎ای است به حضور من. گفته شد که این جلسه به یاد و برزگداشت خاطره این استاد بزرگ است. می‌‎خواستم این را علاوه کنم که خاطره با بزرگداشت برقرار نمی‌‎ماند. بزرگداشت یک جلسه است، می‌‎آید و می‌‎رود. اما خاطره می‌‎ماند. خاطره به کمال یک فرد بستگی دارد. که آن هم می‌‎رود اما خاطره می‌‎ماند به اعمال آدم‌ها. به اعمال آدم‌ها به این معنا به بخشی که حاصل داده، یعنی می‌‎ماند به کار آدم‌ها. من باب اشاره عرض کنم که حاصل عمر آدم، وجود آدم و هر چه که بوده فقط در سه نسل پایدار است. شما می‌‎گویید پدربزرگ من فلان حرف را می‌‎زد ولی دربارۀ پدر پدر بزرگتان دیگر اشاره‎ای نمی‌‎کنید. بعد از سه نسل آدم از یاد می‌‎رود مگر اینکه کار کرده باشد، برای کارش مانده باشد. اینجاست که مثل نقاشی سالوادر دالی استمرار خاطره به وجود میآید و حاصلی که داشته و عمری که پر بار بوده و انسانی که معنایی به دنیای خودش و بعد از خودش علاوه کرده، انسانی که فقط کارش ماندن و زنده مانده نبوده، کارش بودن نبوده، انسانی که توانسته چیزی به جهان علاوه کند که اگر نبود، به آن صورت به جهان علاوه نمی‌‎شد. ما از مؤلف بزرگواری حرف می‌‎زنیم که به زعم بنده این کار را کرده است. چقدر باید بها داشته باشد حاصل عمر او که برای کسانی که خودشان مدرس تاریخ هنر هستند، کتاب تاریخ هنر تألیفی او کتاب بالینی باشد. یعنی هر جایی که اشکال داشته باشند، هر جایی که بخواهند رمزگشایی کنند از چیزی به کتاب او رجوع کنند. مقام عظیم و بزرگی است که به هر کسی نمی‌‎رسد» آغداشلو در بخشی دیگر از سخنان خود به مقام مترجم در ایران اشاره کرد وافزود: «در حدود یک زمان یک صد و پنجاله ساله مترجمین پلی شدند برای انتقال فرهنگ. وسیله‎ای شدند برای آنکه مردم با معنا و معرفت آشنا شوند، لمس کنند آن را. به این ترتیب یک مترجم فقط یک مترجم نبود و نیست. مترجم کار بزرگتری انجام داد، واسطه‎ای شد برای انتقال معنا، واسطه‎ای شد برای انتقال ارزش. و من نمی‌‎دانم فرهنگ معاصر ایران بدون حضور مترجمین جطور می‌‎توانست سر پای خود بایستد. از مترجم کتابهای الکساندر دوما گرفته تا به امروز که مترجم با انتخابش در حقیقت به فرهنگ جهت می‌‎دهد.