یادی از مجتبی مینوی

1393/11/12 ۱۱:۴۰

یک استاد ادبیات گفت: مجتبی مینوی یکی از پژوهشگران برجسته بود که پس از مرگش جانشینانش کم هستند. محمدرضا راشد‌محصل درباره «مجتبی مینوی» که در بهمن‌ماه به دنیا آمده و از دنیا رفته است اظهار کرد: شهرت مینوی به دلیل تسلط وی بر ادبیات عرب، فارسی، فرانسه، انگلیسی، متون کهن فارسی و متون جدید است. این ایران‌شناس همچنین مانند جوانان فکر می‌کرد و اغلب آثارش به زبان فارسی است.

یک استاد ادبیات گفت: مجتبی مینوی یکی از پژوهشگران برجسته بود که پس از مرگش جانشینانش کم هستند.

محمدرضا راشد‌محصل درباره «مجتبی مینوی» که در بهمن‌ماه به دنیا آمده و از دنیا رفته است اظهار کرد: شهرت مینوی به دلیل تسلط وی بر ادبیات عرب، فارسی، فرانسه، انگلیسی، متون کهن فارسی و متون جدید است. این ایران‌شناس همچنین مانند جوانان فکر می‌کرد و اغلب آثارش به زبان فارسی است.

او درباره آثار مینوی گفت: آثار این نویسنده بیش‌تر شامل نسخه‌هایی است که از کتابخانه‌های سراسر دنیا عکس‌برداری و تصحیح کرده است.

راشدمحصل با بیان این مطلب که 25هزار نسخه عکسی در کتابخانه مینوی است، اضافه کرد: این مجموعه برای پژوهش و تحقیق به پژوهشگاه علوم انسانی واگذار شده است و هم‌اکنون دو جلد از آثار مینوی چاپ شده که یکی مربوط به رجال است که در آن فهرستی از افراد داده شده و دیگری در زمینه موضوعات ادب فارسی است. این در حالی است که پژوهشگران همچنان در کتابخانه مرحوم مینوی کار می‌کنند.

او درباره مقالات «مجتبی مینوی» اظهار کرد: از جمله آثار مینوی که بسیار ارزشمند است سه جلد مقاله را می‌توان نام برد که شامل دو جلد تاریخ و فرهنگ و یک جلد یادگار عمر است.

این استاد ادبیات افزود: مینوی پشتکار زیادی داشته، به عنوان مثال از کتاب‌های زیادی در کتابخانه‌های ترکیه عکس‌برداری و نسخه‌برداری کرده است. به عنوان مثال از تنها نسخه کتاب عامری نیشابوری به دلیل سخت‌گیری‌های ترک‌ها و اجازه ندادن برای عکاسی، به صورت دست‌نویس نسخه‌برداری کرده است.

«مجتبی مینوی» در ۱۹ بهمن ماه ۱۲۸۲ هجری شمسی در تهران متولد شد. او تحصیلات مقدماتی خود را در سامرا انجام داد و در سال ۱۲۹۰ به همراه خانواده به ایران بازگشت و به ادامه تحصیل پرداخت.

مینوی تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و با برخی شخصیت‌های ادبی مانند صادق هدایت هم‌دوره بود.

در سال ۱۳۲۸ به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پرداخت و در سال ۱۳۳۱ مدتی ریاست تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ را بر عهده گرفت.

این پژوهشگر سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأمور شد تا طی سفرهایی به کشور ترکیه، ضمن جست‌وجو در کتابخانه‌های این کشور و بررسی کتاب‌های خطی فارسی، عربی و ترکی به عکس‌برداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتاب‌های خطی بپردازد.

او مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» را که حاصل سفرهایش بود در مجله دانشکده ادبیات تهران در سه شماره متوالی در سال ۱۳۳۵ منتشر کرد. همچنین موفق به تهیه میکروفیلم بیش از هزار نسخه خطی شد که هم‌اکنون در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.

مینوی در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در همان سال سرپرستی علمی بنیاد شاهنامه فردوسی را به عهده گرفت و تا پایان عمر به این کار ادامه داد.

او در هفتم بهمن‌ماه سال 1355 هجری شمسی از دنیا رفت.

این پژوهشگر و مصحح در طول فعالیت‌های خود استاد دانشگاه تهران، رایزن فرهنگی ایران در ترکیه، رییس تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ و سرپرست علمی بنیاد شاهنامه فردوسی بوده است.

از جمله آثار «مجتبی مینوی» می‌توان به تصحیح عیون‌الحکمه ابن سینا در سال ۱۳۳۳، تصحیح نوروزنامه در سال ۱۳۱۲، تصحیح ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی در سال ۱۳۱۴، پانزده گفتار (درباره چند تن از رجال ادب اروپا) در سال ۱۳۳۵، احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی به‌ضمیمه منتخب نورالعلوم در سال ۱۳۵۴، تألیف آزادی و آزادفکری در سال ۱۳۳۸، تألیف فردوسی و شعر او در سال ۱۳۴۶ و نقد حال (مجموعه گفتارها و نوشته‌ها) سال ۱۳۵۱ اشاره کرد.

خبرگزاری ایسنا