1401/6/28 ۱۲:۰۸
عصرِ کاغذ روبهپایان است. برخی آنرا نمیپذیرند یا پذیرش آن برایشان بسیاردشوار است. اما واقعیت آن است که باید برای تشییع آن آماده شد و در روزگارانی نهچنداندور ختمش را برگزار کرد.
عصرِ کاغذ روبهپایان است. برخی آنرا نمیپذیرند یا پذیرش آن برایشان بسیاردشوار است. اما واقعیت آن است که باید برای تشییع آن آماده شد و در روزگارانی نهچنداندور ختمش را برگزار کرد. اما برای کسان زیاد مخصوصاً برای نویسندگان و اصحابِ قلمی که سالیان بیشتری از زندگِی خود را سپری کردهاند قبول آن سخت است و خاطراتِ دلپذیر آن را هرگز فراموش نخواهند کرد.
من خود از کسانی هستم که هنوز با کاغذ سروکار دارم، مقالات و کتابهایم را بهصورت دستنویس تحویل ناشر و مؤسسات فرهنگی و علمی میدهم و برایم تایپ با کامپیوتر دشوار است و اگر مجبور شوم بهاصطلاح تکانگشتی نیازم را برطرف میسازد. اما خوب میدانم که اینها واقعیتهای جهان امروز است و نمیتوان با آن مبارزه کرد بلکه بهجای مبارزه و لجبازی که کسانی از اهل قلم درگیر آن هستند باید استفاده از ابزار آنرا بیاموزند ولو آنکه فراگیریِ فنون و دانشِ آن برایشان بهآسانی ممکن نباشد.
نقل خاطرهای در این زمینه خالی از لطف نیست: حدود 27 سال پیش یعنی حوالی سال 1373 راقم این سطور بهاتفاق استاد احمد سمیعی گیلانی پروژۀ فرهنگ ایرانی اسلامی را در انتشارات سروش آغاز کردیم و 25 سالِ مداوم آنرا ادامه دادیم که تاکنون 4 مجلدِ آن تا ابتدای حروف ش به چاپ رسیده و انتشار یافته است. باری مقصود آنکه از همان ابتدا استاد سمیعی با مسئولان سروش قرار گذاشت که نخستین ابزاری که ما به آن نیاز داریم یک کامپیوتر و کاربری است که با استفاده از آن بهخوبی آشنا باشد و بتواند مقالات و نامهها و بتواند مقالات و نامهها و مطالب را با ایمیل ارسال کند یا با نویسندگان از این طریق ارتباط برقرار سازد. اما من مدتی با ایشان گفتوگو میکردم و آنرا در آنسالها ضروری بهشمار نمیآوردم. یکیدوسال گذشت تا به اهمیت فوقالعاده آن و آسانیِ امور و کارهایی که بهنحوی با آن درگیر بودیم پی بردم. و همین سبب شد که راندمانِ ما در امر دریافت مقالهها سرعت گرفت.
باری چه بخواهیم و چه پذیرشِ آن دشوار باشد، بهنظر من عصر کاغذ روبهپایان است هرچند بهنظر میرسد که سطحِ سواد و آگاهی و عمقِ آن با ازمیانرفتنِ کاغذ پایین خواهد آمد و تعجیل در خوانش و سطحینگری جای آنرا خواهد گرفت. اما قضاوتِ قطعی هنوز زود است و باید منتظر تحولاتِ آینده ماند. ولی از این نکته نمیتوان غافل ماند که درهرحال آگاهیِ نوعِ بشر در همۀ زمینهها در حال افزایش است و این نکتهای دلگرمکننده است.
منبع: مجلۀ آنگاه، شمارۀ 17، بهار 1401
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید