زنان کرد آغازگر تاریخی نو برای زنان / مریم فرزانه

1393/9/19 ۱۳:۴۲

دبا: عصر روز سه شنبه 11 / 9 / 1393 به پاس مقاومت زنان کرد در برابر سلفیان تندرو، یک نشست تخصصی با عنوان « ظرفیت های اجتماعی زنان در تاریخ و فرهنگ ایران » در مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.

دبا: عصر روز سه شنبه  11 / 9 / 1393  به پاس مقاومت زنان کرد در برابر سلفیان تندرو، یک نشست تخصصی با عنوان « ظرفیت های اجتماعی زنان در تاریخ و فرهنگ ایران » در مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.

آنچه در زیر می خوانید متن سخنرانی خانم مریم فرزانه کارشناس ارشد تاریخ و دستار بخش کردشناسی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است:

در سال های گذشته با گسترش فعالیت گروه های بنیادگرا و سلفی تندرو در کشورهای مسلمان خاورمیانه و شمال افریقا رفتارهای غیر انسانی و خشونت آمیز نسبت به زنان افزایش یافت. در نیجریه گروه بوکوحرام  با حمله به یک دبیرستان دخترانه 219 دانش آموز را ربود. رهبر این گروه تندرو مدتی بعد در مصاحبه ای اعلام کرد، چون آموزش دختران به سبک غربی با مقررات اسلام مغایرت دارد بنابراین، دختران حق تحصیل نداشته و باید ازدواج کنند. با این دیدگاه، وی گفت 219 دانش آموز دختر را برای ازدواج میان سپاه خود تقسیم کرده است. زنان در افغانستان طی حکومت طالبان شاهد بیشترین خشونت ها، تحقیرها و آزار و اذیت ها بودند. این گروه اگر چه دیگر در راس حکومت نیستند اما با ایجاد فضای ترس و ناامنی برای زنان به رفتارهای خشونت آمیز خود ادامه می دهند که از آن جمله می توان حمله به مدارس دخترانه و تعطیل کردن مدارس با زور و ارعاب، مسموم کردن دختران از طریق افزودن سم به آب آشامیدنی مدارس را اشاره نمود. در پاکستان سلفیان تندرو نیز آموزش زنان را هدف رفتارهای خشونت آمیز خود قرار داده و به منظور ترساندن زنان و دختران از ادامه تحصیل، ملاله یوسف زای دخترکی پانزده ساله را که در برابر اندیشه های متحجرانه آنان مقاومت کرده و تنها وبلاگی برای دفاع از حق تحصیل زنان به راه انداخته بود، هدف گلوله قرار داده و به شدت مصدوم کردند. با آغاز نبرد گروه تندرو موسوم به داعش در سوریه، عراق و کردستان عراق، زنان همچنان در معرض تهدید، ارعاب و خشونت های غیر انسانی افراط گرایان قرار گرفتند. سلفیان تندرو پس از تصرف مناطق ایزدی نشین و کاکائی و شبک زنان را به بردگی گرفته، در بازار برده فروشان فروختند، تصاحب کرده و سربریدند. این رفتارهای غیر انسانی و خشن هرچند واکنش جامعه جهانی را در پی داشت ولی تغییری در وضع موجود بوجود نیاورد و آنان که خود را حق مطلق می دانستند با خشونت بیشتری به رفتارهای ناحق خود ادامه دادند. سلفیان تندرو که از رفتارهای غیر انسانی خود هدفی جز ایجاد رعب و وحشت در دل زنان نداشتند هرگز در مناطق تحت سلطه خود با مقاومت جدی از جانب زنان مواجه نشدند و شاید باید گفت که عدم ایستادگی زنان به شکل سیستماتیک و هدفمند در برابر افراط گرایان سبب شد که آنان بی پروا به خشونت های خود نسبت به زنان ادامه دهند. تا این که با پیدایش «مقاومت زنانه» در مناطق کردنشین ناگهان همه چیز تغییر کرد و این بار مقاومت دلیرانه زنان کرد برای دفاع از شرافت و انسانیت و زندگی و خانه و کاشانه خود داستان رعب و وحشت را معکوس کرد. حال زنان کرد اعم از مبارز و داوطلب خانه دار بودند که به کابوسی برای افراط گرایان و تندروان تبدیل شدند. این موضوع چنان هراسی در سپاه سلفیان تندرو ایجاد نمود که رهبر آنان به ناچار و به منظور تحریک و ایجاد انگیزه برای ادامه نبرد در سپاه فتوا داد چنانکه به دست زنان کشته شوند به بهشت نخواهند رفت و زنان را تهدید کرد اگر اسلحه زمین نگذارند و به مقاومت و مبارزه خود پایان ندهند هر زنی را که اسیر نمایند به زور به عقد سپاه خود در می آورد. اما آنان غافل بودند از این که تهدیدشان نه تنها زنان کرد را نترسانید بلکه رسما اعلام کردند که همیشه گلوله آخر را برای خود نگه خواهند داشت تا در صورت اسارت اجازه ندهند زنده به چنگ افراطیون افتاده و مرگ قهرمانانه را به بندگی و بردگی و بازگشت به عصر حجر ترجیح می دهند. بدین ترتیب زنان کرد نشان دادند تنها راه مقابله با اندیشه های افراطی و متحجرانه مقاومت، مبارزه و نپذیرفتن و زیربار رفتارهای غیر انسانی و خشونت آمیز نرفتن است. آنان با «مقاومت زنانه» خود الگویی شدند برای زنان مسلمان خاورمیانه ای و هر کجای عالم که بنیادگرایی وجود دارد و آغازگر تاریخی نو برای زنان.